Het Schotse dynamisme

Na de Tweede Wereldoorlog omvatten de Verenigde Naties 51 onafhankelijke staten. Vandaag zijn er dat 193. De globalisering ging hand in hand met het groeiende verlangen onder naties om verantwoordelijkheid op te nemen voor hun eigen zaken en een volwaardige bijdrage te leveren als lid van een wereldwijde familie van naties.

Ik schrijf als de regeringsleider van een natie die nog geen volwaardig lid is van die familie, maar ik leid een regering die zo’n status wel nastreeft. Schotland houdt nog voor het einde van deze legislatuur een referendum over de onafhankelijkheid en in 2012 legt het de grondvesten door onze bevoegdheden te gebruiken om de economische groei te stimuleren.

De aandacht van de wereld mag dan naar de BRIC-landen gaan, er is nog een ander succesverhaal dat verteld moet worden: het verhaal van kleinere landen die streven naar verandering. In Spanje zijn Catalonië en Baskenland, die over een zekere autonomie beschikken, de meest dynamische regio’s. In het noorden van Europa gedijen de Denen, kloppen de Noren de rest van de wereld en schittert Finland in vele indicatoren.

Op zijn eigen pad naar de onafhankelijkheid is ook Schotland een voorbeeld van het succes van een kleinere natie. Met onze beperkte bevoegdheden zetten we nu al een dynamischer tempo neer dan de rest van het Verenigd Koninkrijk. Kofi Annan, de vroegere secretaris-generaal van de VN, heeft de verwezenlijkingen van Schotland in wetenschap, technologie en economie al aangehaald als het bewijs dat onze natie een leidinggevende rol te spelen heeft in de aanpak van de grootste uitdagingen van onze tijd.

De klimaatverandering is een van die uitdagingen. Schotland heeft als eerste land in de wereld een wetgeving aangenomen die tot doel heeft de koolstofemissies tegen 2020 met 42 procent te verminderen. Dat is een ambitieuze, maar haalbare doelstelling, die hopelijk andere landen ertoe aanzet nu te handelen.

Schotland heeft ook een leidende positie in de ontwikkeling van schone, hernieuwbare energietechnologie. We hebben ons nog een andere maar haalbare doelstelling opgelegd: tegen 2020 moet het equivalent van al onze eigen elektriciteitsbehoeften uit hernieuwbare bronnen komen, en nog eens zoveel uit andere bronnen. Zo kan Schotland een belangrijke uitvoerder van energie naar onze Europese buren worden.

Dat is mogelijk omdat we beschikken over een enorm aandeel van het potentieel aan groene energie. Dat blijkt ook uit de investeringen die multinationale ondernemingen recentelijk in onze hernieuwbare-energiesector hebben gedaan. Energiezekerheid en de veilige, duurzame bevoorrading van energie is een van de belangrijkste problemen van onze tijd en Schotland speelt daar een leidende rol in.

Die nieuwe technologie biedt, samen met onze kennis in onder meer wetenschappen en financiën, Schotland mooie kansen. Gemeten per hoofd van de bevolking worden op dit ogenblik meer patenten toegekend aan Schotse universiteiten dan in om het even welk land ter wereld. Het was een van die figuren uit de Schotse verlichting, Adam Smith, die vaststelde dat economische vooruitgang onvermijdelijk moet samengaan met sociale vooruitgang. Die stelling is vandaag nog net zo waar als toen en dat biedt ons ook de hoop dat de globalisering de wereld ten goede kan veranderen.

Het tijdperk van de grote imperia is voorbij en zelfs de Koude Oorlog heeft een plaats gekregen in de geschiedenisboeken. De oude zekerheden die de internationale betrekkingen schraagden, zijn uit elkaar gevallen. In plaats daarvan hebben we nu te maken met een complexere, onzekerder wereld, maar ook een die meer dan ooit tevoren mogelijkheden biedt voor positieve veranderingen en waarin meer dan ooit naties hun zelfstandigheid kunnen uitoefenen. Schotland kan en wil zijn kracht ten goede aanwenden.

Zoals de eerste minister van het Verenigd Koninkrijk, David Cameron, vorig jaar al aangaf in de vorige editie van deze publicatie, zit het VK opgezadeld met een groot begrotingstekort. Grootte biedt dus duidelijk geen bescherming of immuniteit tegen de wisselvalligheden van de wereldeconomie. Integendeel, de landen die blijkbaar het best uitgerust zijn om met zulke omstandigheden om te gaan, zijn precies diegene die alert en lichtvoetig genoeg zijn om zich snel aan te passen aan verandering. Niet de grootte van een land is belangrijk, maar de omvang van zijn ambitie en van de bijdrage die het aan de wereld kan leveren. Schotland is klaar om die uitdaging aan te gaan.

De auteur is eerste minister van Schotland.

ALEX SALMOND

Niet de grootte van een land is belangrijk, maar de omvang van zijn ambitie en van de bijdrage die het aan de wereld kan leveren.