Het Planbureau houdt van paars-groen

Het Federaal Planbureau gaf vorige week de aftrap van de politieke match die in de komende weken ons land een begroting voor het jaar 2003 moet opleveren. Het Planbureau onderschrijft nu ook dat dit jaar economisch zeer pover zal afsluiten, met een reële economische groei van 0,7%. Nog slechter dus dan de 1% van 2001. Voor volgend jaar ziet het Planbureau echter een scherpe versnelling van de groei naar 2,6%. De inflatie zou nagenoeg ongewijzigd blijven: 1,5% dit jaar en 1,4% volgend jaar.

Iedereen die de ontwikkeling van de Belgische economie op een ernstige manier volgt, nam met openvallende mond kennis van deze vooruitzichten. Ofwel bestaat de staf van het Planbureau uit een groep mensen die echt niet meer weet waar het om gaat, ofwel draagt deze eerbiedwaardige instelling nu ook haar steentje bij tot de herverkiezingscampagne van paars(-groen). Waarschijnlijk eerder het tweede dan het eerste. Met de prognoses die het Planbureau onlangs neerlegde, vergemakkelijkt het immers aanzienlijk de opmaak van de begroting voor het verkiezingsjaar 2003.

Het blijft nog altijd tot de mogelijkheden behoren dat België volgend jaar inderdaad 2,6% reële groei haalt. Maar zowat alle conjunctuuranalisten zeggen dat de neerwaartse risico’s ten aanzien van die 2,6% zeer groot zijn. Premier Guy Verhofstadt ( VLD) heeft dan ook groot gelijk als hij stelt dat de regering zich voorzichtiger dan het Planbureau zal opstellen. Maar wat houdt dat dan in? 2,4%, 2,2% of…1,5%? Alleen met dat laatste cijfer, of iets dat heel dicht in de buurt ligt, zal deze regering op een geloofwaardige wijze kunnen beweren dat ze als een goed huisvader de publieke financiën beheert. Als het Planbureau haar taak ernstig had genomen, zou ook zij de groeivork van 1,5% tot 2% hebben gehanteerd. Omdat 1 procentpunt reële economische groei voor het begrotingstekort een effect heeft van 0,3 à 0,4 procentpunten van het bruto binnenlands product (BBP), biedt het Planbureau met zijn groeiprognose van 2,6% paars-groen een cadeau van afgerond 1 miljard euro aan.

Ook het inflatiecijfer is geflatteerd. Zowat iedereen verwacht een beduidend lagere inflatie dan het Planbureau voorspiegelt. Het jongst beschikbare inflatiecijfer ligt op 1,3% op jaarbasis, met een verder dalende tendens voor de rest van dit jaar. Voor 2003 fluisteren sommigen dat de inflatie wel eens tot 0,5% kan terugvallen. Stel nu eens dat 1,5% groei zich samen met 0,5% inflatie voordoet. Het nominale BBP groeit in dat geval met 2%. In de naoorlogse periode is de groei van het nominale BBP nooit tot 2% gezakt.

Een historisch laag groeipercentage van het nominale BBP is slecht nieuws voor de schuldratio (de overheidsschuld als een percentage van het BBP). Zoals het Internationaal Monetair Fonds ( IMF) eerder dit jaar in haar doorlichting van de Belgische economie al aangaf, kan de rente op die overheidsschuld een sneeuwbal aan het rollen brengen. De regering kan dat heel simpel voorkomen door een voldoende groot primair saldo te realiseren (dat zijn de overheidsuitgaven, exclusief de rentelasten, min de overheidsinkomsten). De tweede lakmoesproef voor de budgettaire ernst van de regering- Verhofstadt is dus of zij er in slaagt om op een structurele wijze (en niet met eenmalige truukjes) het primaire overschot weer te vergroten.

Johan Van Overtveldt [{ssquf}],