HET ONNAVOLGBARE BREIN VAN GARY HAMEL

De Californiër Gary Hamel is hoogleraar en adviseert grote bedrijven zoals EDS, Nokia en Dow. Hij maakte naam en faam met de artikelen Strategic Intent en Competing with the Core Competencies in Harvard Business Review, die hij samen met zijn vakgenoot C.K. Prahalad schreef. Zoals Igor Ansoff met zijn analytische aanpak een toonaangevende managementprofeet was van de jaren zestig, had je Henry Mintzberg (strategie als ambacht) voor de jaren zeventig, Michael Porter (concurrentieel vermogen)voor de jaren tachtig en Hamel/Prahalad (strategisch denken) in de jaren negentig.

“Strategie had aan het eind van de jaren tachtig een kwalijk geurtje gekregen,” zegt Hamel. “Maar al te vaak was ‘visie’ alleen maar ego geweest, vermomd als vooruitziende blik. En in de praktijk ging strategieontwikkeling uit van het verleden, niet de toekomst.” Volgens Hamel is strategie uiterst emotioneel en veeleisend. Het is geen ritueel of een jaarlijks terugkerende exercitie, ook al is het dat in de praktijk geworden. Gevolg: managers zitten vast in de details van vandaag en besteden nog geen 3 % van hun tijd aan nadenken over morgen.

In 1994 verscheen Competing for the Future van Hamel en Prahalad. Deze bestseller introduceerde het begrip ‘kerncompetenties’. De beide auteurs wijzen erop dat bedrijven een portfolio van kerncompetenties moeten zijn, eerder dan een verzameling van business units. Die laatste hebben immers een te beperkte kijk op de gang van zaken en staren zich eerder blind op dingen zoals marktaandeel.

Hamel en Prahalad spuiden ook kritiek op de afslankobsessie of ‘bedrijfsanorexia’ in de zakenwereld. Een boodschap die nog steeds actueel klinkt: “Een onderneming geeft haar bestaande markt uit handen als ze sneller slanker dan beter wordt. Een onderneming geeft de activiteiten van morgen op als ze beter wordt zonder anders te worden.”

In 2000 verscheen – op een moment dat de dotcomzeepbel uiteenspatte -het boek Leading the Revolution van Gary Hamel. Daarin houdt hij een gepassioneerd pleidooi voor revolutionair activisme, dat de fundering van elk bedrijf in vraag durft te stellen. Hij maakt korte metten met de misvatting dat innovatie alleen welig tiert bij internetbedrijfjes zoals eBay of Amazon en zet grijsharige revolutionairen zoals (jawel) Enron en Charles Schwab in de kijker. Die bedrijven hebben zichzelf en hun sector namelijk heruitgevonden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content