HET BEULSWERK

De onafhankelijken.

Wie heeft wie beïnvloed in het strategisch comité van Tractebel om Philippe Bodson het vertrouwen te ontzeggen? De hoofdrolspelers houden de lippen op elkaar geperst. Zonder de waarheid geweld aan te doen, kan het volgende scenario worden samengepuzzeld.

Voorzitter Paul De Keersmaeker en Etienne Davignon, lid, speelden de hoofdrol en hun argument was/is: “Philippe, je hebt het vertrouwen verspeeld van Suez Lyonnaise.” Dit is het thema en het alibi van het conflict tussen personen, terwijl duidelijk is dat er een botsing van “strategieën” was, waarbij de hoofdaandeelhouder Suez Lyonnaise, zonder rekening te houden met de minderheidsaandeelhouder (49%), zijn wil opdrong. In zijn interview met De Standaard van vorige week bevestigde Gérard Mestrallet het conflict over de strategie, terwijl hij voordien, onder meer bij premier Jean-Luc Dehaene (CVP), het thema van het personenconflict oprakelde: ” On suit la même stratégie, mais Philippe Bodson est un enquiquineur.”

Onafhankelijke bestuurders zijn er om de belangen van alle aandeelhouders in de gaten te houden, in de eerste plaats die van de zwakste aandeelhouders, de minderheidsaandeelhouders (onder meer de kleine beleggers). Etienne Davignon heeft Yves Boël (onafhankelijke bestuurder, maar al jarenlang een supporter van Generale Maatschappij en zijn voorzitter) bespeeld; Paul De Keersmaeker bewerkte onafhankelijk bestuurder Antoon Dieusaert ( BASF Antwerpen). Paul De Keersmaeker zat met dat laatste op de lijn van zijn CVP-vriend, premier Dehaene. Naar aanleiding van dit incident blijkt dat veel ingewijden de mandatendrift van Paul De Keersmaeker bekritiseren.

Het strategisch comité en de nieuwe statuten van Tractebel waren spijkerharde waarborgen, mee onderhandeld door Jean-Luc Dehaene, om Tractebel te verankeren in België (zie Inside: Total en Tractebel, Préférence française). Bij de eerste serieuze proef op de som voor deze statuten en het instituut van onafhankelijke bestuurders heeft het ene noch het andere gewerkt. Het is makkelijker om door allerhande comités (VBO, de beurs, en dergelijke) mooie teksten en beginselen over behoorlijk bestuur ( corporate governance) op papier te doen zetten, dan ze uitgevoerd te krijgen. Alle macht ligt in dit land nog steeds, zo blijkt, bij de meerderheidsaandeelhouder.