Hendrik Seghers

In de inkomhal van het oude gebouw van brouwerij Lamot in Willebroek is het niet langer het bier dat de aandacht trekt. Er is het licht. En de centrale witte wenteltrap die als een sierlijke slinger naar het glazen dak leidt; de glazen lift die als een doorschijnende kooi geruisloos op en neer gaat in de al even doorzichtige liftschacht; de vleugelpiano ook.

De vleugelpiano staat midden in de ruime, metershoge, haast maagdelijk heldere hal die uitgeeft op alle verdiepingen. “De manier waarop dit industrieel pand omgebouwd werd tot kantoren – in dit hoofdkantoor werken pakweg honderd medewerkers – zegt heel veel, zoniet alles, over onze bedrijfsfilosofie”, zegt zaakvoerder Hendrik Seghers die zijn leeftijd in geen geval wenst prijs te geven, maar er beslist veel jonger uitziet dan de cijfers op zijn identiteitskaart zouden kunnen doen vermoeden.

Aan dynamiek ontbreekt het de man ook niet. Integendeel, hij blaakt ervan. “Wij maken optimaal gebruik van de ruimtes. Elk kantoor heeft natuurlijke lichtinval; de glazen wanden versterken de communicatie, laten zien wat er gebeurt, maken duidelijk dat dit bedrijf geen geheimen kent.. Die piano? Daarop wordt natuurlijk gespeeld. Elke maandagochtend en vrijdagavond. Van klassieke muziek tot jazz. Belangrijk is dat de mensen zich goed voelen. Het mooie kantoor en de muziek helpen daarbij.”

Vijf jaar geleden

startte ingenieur-architect Philippe Samyn met de verbouwingen van deze voormalige brouwerij. “Kijk”, legt Hendrik Seghers uit, “wij zijn een milieutechnologisch bedrijf. Dat wil zeggen dat wij ons dag in dag uit bekommeren om de toekomst. Daarom dat wij een omgevingsvriendelijk pand wensten. Een gebouw dat niet alleen goed en mooi gelegen was, maar ook één dat op een aantrekkelijke manier gebouwd of verbouwd kon worden. Het bureau van Philippe Samyn deelt diezelfde filosofie, diezelfde zorg. Toekomst met respect voor het verleden, daar draait het om.”

Van de klassieke hiërarchie is in het gebouw van Seghers Better Technology Group geen sprake. Alle kantoren zijn nagenoeg gelijk. Transparantie is het toverwoord. Letterlijk en figuurlijk. Want de inkomhal mag dan wel indrukwekkend en groots zijn, het kantoor van Hendrik Seghers, op de hoogste verdieping, is dat niet.

Doorzichtig is het wel. En bescheiden. Zeer bescheiden, zeker in vergelijking met het mooie dakterras dat een weids panorama biedt over de groene Rupelstreek en waarop enkele stoelen uitnodigend wachten op pauzerende werknemers. Hendrik Seghers kantoor is een glazen kamer die uitkijkt op twee andere glazen kamers van zijn naaste medewerkers. Het plafond is vrij laag, twee kleine ramen bieden uitzicht op de schepen die traag hun spoor door de Rupel trekken.

Centraal

in Hendrik Seghers’ kantoor staat een ronde witte tafel waarrond vier identieke witte stoelen. Op een smal en lang werkblad, vlak onder het raam dat uitgeeft op de Rupel, staat een computer. Nergens slingeren papieren. “Ik ben een absolute voorstander van de clean-desk theory. Al mijn hele leven lang probeer ik daarnaar te streven. Twee sorteerbakjes heb ik. Een ‘IN’ en één ‘OUT’. Of ik moet nog iets doen, of ik heb het al gedaan. That’s it. Een kapstok staat er in zijn kantoor niet, hij gooit zijn jasje over een kleerhanger die hij aan een uitbouw bij het plafond bevestigt. Van overvloed is geen sprake. Inrichting en inkleding zijn minimalistisch, er hangen geen gordijnen. Het enige kunstwerk dat tegen de wand prijkt, is een klein doek van cartoonist Hugoké. Het stelt een neushoorn voor, het symbool van Seghers Better Technology Group. Hendrik Seghers lacht: “Ik heb thuis ongelooflijk veel neushoorns, in alle formaten en alle mogelijke materialen. Mensen zijn eerlijk gezegd niet altijd even origineel met hun cadeautjes. Ik krijg vooral neushoorns, dat is wel eens jammer.”

Wat verderop op het smalle werkblad ligt de bekende Rhinocerus van de Duitse schilder en graficus Albrecht Dürer uit 1515. “Prachtig beest, geef toe. Zo broos, zo krachtig, en al die perfecte geledingen. Tja, wij streven ernaar, heel bewust.”

TEKST: MARGOT VANDERSTRAETEN / FOTO: GERRIT OP DE BEECK