‘Hé, dat heb ik geschreven, en dat wordt nu ergens op de aardbol gespeeld’

“Je kent dat: je bent achttien, je houdt van muziek en met een paar vrienden beslis je een bandje te stichten. Elke zondag was er repetitie. Covers durfden we niet te spelen. We dachten dat we dan bij het publiek meteen door de mand zouden vallen. Dat is de reden waarom we vanaf het begin eigen nummers maakten. Niet meteen het keiharde werk, ook geen soft gedoe, je zou onze stijl nog het beste kunnen omschrijven als melodieuze pop.

“We hebben in die tijd met One Buck Music opgetreden in het Leuvense, maar daarna begon elk van ons aan zijn beroepsleven en verdween de groep uit het beeld. Tot ik veertig werd. Toen heeft mijn vrouw als verjaardagscadeau de vroegere groepsleden opgetrommeld voor een reünieconcert. Dat was zo leuk dat we besloten One Buck Music nieuw leven in te blazen. Zo zijn we opnieuw regelmatig beginnen te spelen. Ons streefdoel is één repetitie om de twee maanden, maar we spelen dan wel een hele dag.”

Prutsen op de piano

“Ik ben van ons vijven het minste een podiumbeest, maar ik maak wel de meeste nummers, samen met onze zanger. In mijn jeugdjaren heb ik pianoles gevolgd. Dat helpt om inzicht te hebben in muzikale structuren. Daarnaast ben ik een fervent muziekliefhebber. Ik tel al lang niet meer hoeveel cd’s ik heb, maar mijn collectie groeit en groeit, tot wanhoop van mijn vrouw. Er zit veel klassieke muziek bij, en ook flink wat jazz, tot en met free jazz. Eigenaardig genoeg heb ik de jongste tien jaar heel weinig popmuziek gekocht, niet omdat ze me niet interesseert, want ik speel ze zelf, maar als je een pop-cd drie keer hebt opgezet, ben je ze toch al wat beu. Dat gevoel heb ik niet bij klassiek en jazz.

“Mijn beroep zit mijn muzikale passie niet in de weg. Integendeel, muziek is voor mij je reinste ontspanning, er komt geen stress bij kijken, het is een heel luchtige en ontspannende tijdsbesteding. Na een dag werken kom je thuis, je prutst een beetje op de piano en je ziet of het iets oplevert. Zo niet, dan misschien morgen wel.”

Ronde van Vlaanderen

“Een repetitiedag met de groep besteden we voor de helft aan het inoefenen van nieuwe nummers, daarna nemen we die op. Vroeger moest je daar een dure studio voor afhuren, maar vandaag volstaan een computer en de juiste software om een degelijke geluidsopname te maken. Dat hebben we dan ook gedaan: One Buck Music heeft twee cd’s uitgebracht, telkens op een oplage van een paar honderd exemplaren. De mastering lieten we door een professional doen, maar de democratisering van de opnametechniek is een prachtige zaak.

“Die cd’s staan ook op een Amerikaanse website, Jamendo, een platform waar gegadigden legaal muziek kunnen downloaden. Je kunt zelf nagaan wanneer iemand je muziek heeft opgevraagd. Dat levert heel leuke verrassingen op, want blijkbaar zijn er wereldwijd nogal wat radiostations die nummers van Jamendo draaien. Zo kon ik constateren dat nummers van One Buck Music al op de vreemdste plekken werden gespeeld, onder meer op een zender in Brazilië.

“Onlangs was er een Amerikaanse journalist die de Ronde van Vlaanderen voor liefhebbers had meegereden en daar een filmreportage over had gemaakt. Als soundtrack had hij onze muziek gekozen. Dat is heel fijn om vast te stellen. Dan denk je: hé, dat heb ik geschreven, en dat wordt nu ergens op de aardbol gespeeld.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE PAT VERBRUGGEN