Hardwerkend vlaanderen

De VLD wil tegen november 2006 een tweede pakket maatregelen klaarstomen die vooral “hardwerkend Vlaanderen tussen 25 en 55 jaar” zal stimuleren. Dit als antwoord op het Generatiepact, dat vooral de vergrijzing en jeugdwerkloosheid beoogt. Eén segment viel uit de boot in het pact: de tweeverdieners. Daar wil de VLD iets aan doen. “Zij zijn de motor van onze economie en financieren de welvaart,” zo zei partijvoorzitter Bart Somers vorige dinsdag.

De liberalen lijken in te spelen op wat nu in Duitsland het neue Leitmotiv van de regering-Merkel is geworden: het gezin als spil van de economie. Flexibeler arbeidsverhoudingen, betere afspraken inzake arbeidstijd en overuren, en regelingen op het vlak van tijdskrediet moeten de druk op het gezin – waarin beide ouders de kost verdienen – verlagen. In Duitsland wordt het gezin zelfs verheven tot de ideale remedie tegen vergrijzing (meer kinderen), de lage activiteitsgraad (werkende moeders als economisch surplus) en zwartwerk (maak onderhoud van huis en tuin fiscaal aantrekkelijk).

Deze nieuwe klemtonen zijn niet onverdienstelijk, maar je zou er als het ware de essentie mee uit het oog verliezen. Tweeverdieners of het gezin kunnen dan wel een belangrijke economische spil van de economie zijn, zonder een goed draaiend bedrijfsleven is hun economische toegevoegde waarde minimaal. En de jongste cijfers van het rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) spraken boekdelen: voor dit en volgend jaar worden onze Belgische bedrijven opgezadeld met lonen die 2,1 procentpunt sneller stijgen dan de Duitse, Franse en Nederlandse.

Het staat uiteraard goed voor een politicus om te zeggen dat de tweeverdieners in het Generatiepact niet aan bod kwamen. Maar dan moet hij in één adem ook de Belgische bedrijven noemen, die met dit pact een aantal loonkostenverlagingen beloofd kreeg die absoluut ontoereikend zijn om de concurrentiehandicap met het buitenland weg te werken, laat staan te milderen (zie blz. 16 en 146).

In dit nummer maakt u kennis met de duizend snelst groeiende bedrijven, die in Vlaanderen de voorbije vijf jaar niet alleen voor een aanzienlijke tewerkstelling, maar ook een hoge toegevoegde waarde en winst hebben gezorgd. Dit clubje snelgroeiers was in de periode 1999-2003 goed voor ruim 52.000 nieuwe jobs (+44 %), wat per jaar neerkomt op een gemiddelde van 10.500 extra banen. Opmerkelijk als je bedenkt dat vorig jaar in heel België het aantal jobs toenam met 23.600.

De productiviteit per werknemer lag voor die jobmotors ook erg hoog: 82.000 euro. Dat is pakweg 60 % meer dan het gemiddelde Belgische bedrijf. En zij draaiden driemaal meer winst – een rendement op eigen vermogen van 19 % – dan wat een gemiddelde Belgische firma gewoonlijk haalt. Een winstgraad die de Belgische schatkist trouwens ook een mooie duit opleverde: 2,3 miljard euro in 2003.

Die cijfers zijn een opsteker. Want ze werden gerealiseerd ondanks de historische loonhandicap die nu al sinds 1987 tot 16 % is opgelopen. Maar ze zijn ook gevaarlijk, omdat ze politici in slaap kunnen wiegen. Niemand kan precies becijferen hoeveel duizenden jobs méér er zouden gerealiseerd zijn als deze Gazellen niet met die historische loonhandicap waren geconfronteerd.

De voorbije dagen is premier Guy Verhofstadt (VLD) ijverig in de weer geweest met zijn promotietoer voor investeerders in Zuidoost-Azië. Zijn Vlaamse confrater Yves Leterme (CD&V) trekt op dit ogenblik voor een tiendaagse rond in China en Singapore. En deze maand doen ook nog een honderdtal Belgische bedrijven Brazilië aan. Als je ziet hoe weinig Aziatische of Zuid-Amerikaanse bedrijven er op dit ogenblik opgenomen zijn in de duizend door dit blad geselecteerde snelgroeiers, dan zijn die initiatieven de moeite waard. België is en blijft voor hen een interessante locatie als investerings- en vestigingsplaats.

Maar die inspanningen mogen geen alibi zijn om de andere kant op te kijken wanneer het gaat over de bedrijven die al jarenlang van belang zijn voor de groeikracht, tewerkstelling en productiviteitswinsten in onze Belgische economie. De investering van 185 miljoen euro – naar verluidt goed voor zo’n honderd jobs – die dit land onlangs misliep bij farmagigant Pfizer in Puurs, kan een belangrijk signaal zijn.

piet depuydt

Het staat uiteraard goed voor een politicus om te zeggen dat de tweeverdieners in het Generatiepact niet aan bod kwamen. Maar dan moet hij in één adem ook de Belgische bedrijven noemen.