“Graag maximaal respect voor de Belgische architect”

Als hoofd van het architectenbureau A2RC is Michel Verliefden zoveel hij kan in Brussel voor de renovatie van het Congrespaleis. Hij uit zijn frustraties over een beroep dat maar geen erkenning krijgt op de Belgische markt.

MICHEL VERLIEFDEN (A2RC). “Vooral een manier om het werk van de architect geloofwaardiger te maken voor de Belgische bouwheren. Maar ik moet bekennen dat het geen erkenning is van de architectuur zelf, maar gewoon van een goede mix tussen project en commercieel product.”

Hebt u nog nood aan geloofwaardigheid in België met uw succes?

VERLIEFDEN. “Ja, en dat irriteert me mateloos. Belgische architecten kunnen over het algemeen op weinig respect rekenen. Dat geldt voor de politici, de projectontwikkelaars of zelfs de pers, vooral van de kant van de Franstaligen. Er wordt altijd een beroep gedaan op buitenlandse architecten wanneer het om grootscheepse projecten gaat, voor een nieuw gerechtsgebouw bijvoorbeeld. Alsof er geen enkele Belgische architect rondloopt die een dergelijk project zou aankunnen. Ik kan u zeggen dat wij bij ons zeer goede architecten hebben. Wat er schort, is dat alleen internationale sterren de uitzonderlijke programma’s en aangepaste budgetten krijgen. Neem het richtplan voor het Administratief Centrum. De vorige versie, made in Belgium, was goed. Toch zijn ze iemand in het buitenland gaan zoeken (nvdr – Lion) en zoals het er nu voorstaat, is het resultaat rampzalig. Wanneer wij mogen durven, en daar ook de middelen voor krijgen, zoals voor het nieuwe Congrespaleis en de KVS, verdient het resultaat vaak meer respect dan het krijgt.”

Hoe kan deze situatie omgebogen worden?

VERLIEFDEN. “Op het vlak van de openbare wedstrijden moet er iets gebeuren. Als ik wedstrijden win, is dat dankzij mijn ervaring, mijn methodologie of mijn zin om iets in beeld te brengen. Maar ook – en vooral – doordat mijn honoraria minder hoog zijn dan die van anderen. Neem de BGHM (Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij): al twee jaar probeert ze het fameuze project van vijfduizend nieuwe sociale woningen van de grond te krijgen. Na drie brainstormingsessies met vijf groepen hebben ze beslist de duurste te nemen, gewoon omdat zijn project het beste was. Zeer goed! De Raad van State heeft die beslissing tenietgedaan … Dat is absurd. In plaats van de architecten te laten werken op basis van een vastgelegd, gemeenschappelijk bestek.”

Nog andere eitjes te pellen?

VERLIEFDEN. “Nee, een schreeuw in de woestijn: de politieke of economische wereld zou zich moeten bezinnen over de bevolkingsdichtheid in de stad. Al 25 jaar zeggen wij dat de stad een historisch dichtbevolkte plek is en dat men moet stoppen met het platteland na te bootsen in het stadscentrum. Er moet dringend hoog en dicht gebouwd worden, en bouweilanden moeten gescheiden worden van groene ruimten, zoals het Central Park in New York. BPI en Soficom hebben een terrein van 20 hectare gekocht in de buurt van het Erasmusziekenhuis, en wij gaan er duizenden woningen bouwen. Ze gaan de wijk weer dichter maken en eindelijk de komst van de metro rechtvaardigen, opdat dit eindelijk een echte stadswijk zal worden. Er zou een stedenbouwkundig college moeten komen dat een echte richting uitstippelt.”

Waar zou men al die torens kunnen plaatsen?

VERLIEFDEN. “Langs het kanaal bijvoorbeeld. Er zijn een aantal braakliggende gronden waarop je in de hoogte zou kunnen bouwen. Ik blijf overtuigd dat heel wat slecht gelegen kantoren omgevormd kunnen worden in ideaal gelegen woningen. Terwijl er overigens steeds weer over duurzame ontwikkeling gepraat wordt, gebeurt er niets aan de problematiek van het afval. Telkens ik een appartement ontwerp, moet ik vooraf een parkeerplaats tekenen. Noemt u dat duurzame ontwikkeling?”

Jo Jacoby

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content