GIMV EN INTERCOMMUNALES

Te weinig, te laat.

De Gimv en de Vlaamse gemengde intercommunales (deze met als partner Electrabel, de monopolistische stroomleverancier), de machtigste groep van intercommunales, spelen geen rol in het debat over Tractebel. Dat dit debat in de volgende dagen opnieuw zal opflakkeren, is logisch na de beslissing van Generale Maatschappij van 4 mei om haar 30% in Generale Bank te verkopen aan Fortis. Dit is de prelude voor Suez Lyonnaise, moeder van GMB en grootmoeder van Generale Bank, om steviger aan te schurken tegen Tractebel. Suez Lyonnaise ziet zijn toekomst als groep van nutsbedrijven en alle zogenaamde balast moet weg (geruchten doen bijvoorbeeld de ronde dat CFE in de etalage staat).

Waarom zijn de Gimv en de intercommunales bijkomstig? De Gimv omdat de Vlaamse zakenbank te laat en te zwak ingrijpt in de energiesector. Onlangs kondigde de Gimv officieel aan zich voortaan sterker te zullen inlaten met de energiesector. Voor de Gimv daar iets van betekenis kan doen, is de Europese markt verdeeld en in de huidige discussie staat de financier handenwringend langs de zijlijn. De Gimv kreeg in 1996 de kans aangeboden om samen met Ackermans & van Haaren en het Nederlandse Gasunie “iets” te doen in de context van een vrijere gashandel. De Gimv gaf niet thuis (onder druk van de Vlaamse regering?).

De tweede tegenmacht zou kunnen zijn: de intercommunales die zich vrijer bevoorraden. De intercommunales verwaarlozen hun rol als gemandateerde van alle consumenten. De voorzitter van de koepel van de gemengde intercommunales – CVP-volksvertegenwoordiger en burgemeester van Wuustwezel Jos Ansoms – en zijn leden beschouwen de intercommunales als loketten voor het heffen van (slinkse) gemeentebelastingen. Grofweg een derde van de gemeente-inkomsten vloeit voort uit dividenden van de intercommunales. Als deze schier-belasting zou wegvallen, moeten de gemeentebesturen doorzichtiger alternatieven zoeken. De intercommunales kiezen prioritair voor de rol van tollenaar en niet van energiestrateeg. De communalisten van alle partijen vormen daardoor een solidaire keten rond hun intercommunales en “hun” Electrabel. De kleine verbruiker is het kind van de rekening, het kleine bedrijf eveneens – het NCMV laat soms een kwaad geblaf horen – en de grote ondernemingen regelen hun relatie rechtstreeks met de monopolist. Daar komt bij dat de energie-expertise bedroevend klein is bij de voorzitters en de gemeentelijke bestuurders van de intercommunales voor energie. Ondanks stoere verklaringen van het tegendeel berusten hun inzichten op wat de vertegenwoordigers van de privé-partner hen influisteren. En dat geldt ook voor de communale top van Intermixt, de branche-organisatie van de gemengde intercommunales. Het elektriciteitsplan van Vlaams Energieminister Eric Van Rompuy (CVP) heeft daar zijn zwakke stee: binnen de partijen leiden de communalisten het verzet tegen zijn voorstel tot een pro-actieve liberalisering van de Belgische energiemarkt.