Geen regering is geen ramp

Gelukkig hebben we de euro, anders zou de aanslepende politieke crisis België ook in een financiële crisis gestort hebben. Want de frank zou al heel wat van zijn waarde verloren hebben en de rente zou door het dak gegaan zijn, zo wordt wel eens geponeerd. Die redenering is serieus bij de haren getrokken en hoort bij een doorzichtige afschrikkingstrategie van hen die geen staatshervorming willen en liever snel een puur sociaaleconomische regering op de been willen zien.

Een blik in de financiële afgrond leert echter dat die absoluut niet diep is. Mochten we nog in oude franken betalen, dan zou er wat onrust zijn rond de munt, maar van forse muntontwaarding of losgeslagen rentevoeten zou geen sprake zijn. De financiële markten houden maar rekening met het politieke gekrakeel voor zover dat de fundamenten van een munt en een economie aantast. Tot dusver is dat in België niet het geval. Regering of geen regering: de Belgische betalingsbalans vertoont een overschot en is niet in vrije val. De concurrentiekracht zit wel op een hellend vlak, maar dat is in de eerste plaats een zaak van de sociale partners en die hebben in principe geen regering nodig om hun verantwoordelijkheid op te nemen. Oranje-blauw heeft wel beloofd om de sociale lasten te verlagen, maar het is nog de vraag is of deze murw onderhandelde coalitie, als ze er nog komt, tot enige daadkracht in staat zal zijn.

Regering of geen regering, de inflatie is onder controle, en de beperkte stijging van de Belgische inflatie onder druk van stijgende prijzen voor energie en voeding verschilt niet veel van wat andere Europese landen ervaren. Rond de Belgische bedrijven hangt wel de strop van de automatische loonindexering, maar die hangt daar al tientallen jaren, en opnieuw, de kans dat oranje-blauw dit heilige huisje zou kunnen slopen, neigt naar nul.

De Belgische economie kan dus wel even verder op automatische piloot zonder in een financiële afgrond te duiken. Ten slotte telt dit land nog altijd drie functionerende deelregeringen, een verkozen parlement en een goed gestoffeerd ambtenarenapparaat om de boel draaiende te houden. Het enige punt van bezorgdheid is dat zonder nieuwe regering de verdere sanering van de staatsfinanciën opnieuw vertraging dreigt op te lopen. Maar een regering is in dit land nog geen garantie voor een gezond begrotingsbeleid – het opbouwen van een begrotingsoverschot werd de voorbije jaren steeds opgeschoven naar de toekomst.

Laat ons gebruikmaken van de bescherming van de euro om een staatshervorming door te drukken. Niet als doel op zich, maar als middel om de federale regering en de deelstaten aan te porren tot een beter en efficiënter beleid. België komt in zijn huidige structuur niet toe aan de maatregelen die nodig zijn om de vergrijzing afdoende voor te bereiden. Een sociaaleconomische regering zonder staatshervorming is dus als een café zonder bier.

Door Daan Killemaes