Geen blues voor Lara

Het leven van een Belgische profspeelster kan hard zijn. Gelukkig drijft Lara Tadiotto op passie.

Eind augustus stonden drie Belgische profspeelsters goed geklasseerd in de orde van verdienste van de Europese Tour: Lara Tadiotto was 61ste, Valérie Van Ryckeghem 73ste en Florence Descampe 90ste.

Het eerste doel van dit trio is uiteraard de kwalificatie voor het continentale vrouwencircuit van 2004, een toernooienreeks waarvoor de eerste negentig speelsters automatisch geselecteerd zijn. Maar topsport is niet alleen roem en glorie, er moet ook een cent worden verdiend. En onze dames blijken niet bijster veel te scheppen in dit circuit. “Klopt,” zegt Lara Tadiotto (31), die sinds 1994 deelneemt. “De Europese Tour voor vrouwen is een beetje moeilijk.” Momenteel speelt Lara de Open van Biarritz, de laatste meeting van het jaar.

“We speelden dit jaar twaalf toernooien, dat is niet zo veel,” zegt de speelster die lid is van de GC de L’Empereur. Voor de Open van Biarritz had ze nog maar 13.398 euro aan prijzengeld bij elkaar gespeeld. “Je kan dat dus echt niet vergelijken met de Tour voor mannen. Als je profspeelster wilt worden, moet je een fortuin erven of lesgeven, zoals ik in de club. Ik slaag er maar niet in om sponsors te vinden, zelfs niet om een caddie te betalen of me een auto te laten bezorgen. Ik speel toernooien en geef les sinds 2000. Makkelijk is dat niet, maar ik heb geen andere keuze. Vooral omdat ze bij de federatie nooit rekening hebben gehouden met de vrouwen. Alleen de VVG besliste onlangs om Ellen Smets te helpen. Soms heb ik de indruk dat iedereen in België zelfs onverschillig zou reageren als ik de British Open won.”

Lara, die wordt gecoacht door haar vader, is niettemin bezig aan haar beste seizoen. “Ik sla verder dan ooit, en ik ben preciezer geworden met de ijzers en in de putting. Ik speel beter dan ooit en begin nu aan mijn beste jaren.”

Alleen is het de vraag hoe Lara nog sneller kan groeien als ze zo weinig toernooien speelt. Het is geen toeval dat de best geklasseerde speelsters van de Europese Tour in de Verenigde Staten actief zijn. “Daar droom ik dus van,” geeft ze toe. “Maar je hebt twee maanden nodig als je wilt proberen om je voor de Amerikaanse Tour te kwalificeren. Concreet betekent dat drie grote toernooien, goed voor zo’n 10.000 dollar inschrijvingsgeld en kosten. En voor de Aziatische Tour ligt de lat nog hoger. Daarvoor moet je zes maand in Japan blijven en iedere maandag spelen. Ik laat de moet niet zakken, maar het is zeer moeilijk voor ons. Ik hou van de golfsport, dit is mijn grote passie en ik voel me goed bij de club. Mijn vader Giulio is er mijn coach, hij is er ook head-pro, hij geeft les en heeft een zaak in clubs die op maat worden gemaakt. Hij is echt fanatiek bezig met de uitrusting. De club doet het uitstekend. Er zijn nu achthonderd leden en de sfeer is opperbest. Ik geef vooral les aan meisjes en juniores. Tijdens de week is het rustig, maar in het weekend werk ik acht uur per dag. Met plezier, want de golfsport is inderdaad mijn grote passie.”

John Baete

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content