Fernand Huts, Vic Swerts en co.

Frans Crols

Fernand Huts stuurde een uitnodiging voor een boekpresentatie en een bacchanaal met Wase culinaire vondsten. Hij bouwt een haven in Uruguay. Vic Swerts stuurde een boek over veertig jaar Soudal. Het bedrijf heeft vier sites en exporteert 90 % van zijn producten naar ruim honderd landen. Peter Vanham stuurde een e-mail over zijn deelname als Vlaamse finalist aan “Start Economy” van Solvay en de Waalse en de Brusselse overheid. Op 27 september 2007 stond zijn studentenbedrijf in Trends. Huts, Swerts en Vanham illustreren een trend die haaks staat op het geweeklaag.

Op de voorpagina’s verschenen sombere berichten over de onwil van studenten om ondernemingen te stichten. Foei, foei. Sympathie mag voor deze herhaalde vlagen van gejeremieer: wat zijn wij toch stumperds en wat doen we het toch minder goed dan elders. Dat kan een verdwaalde enkeling op het spoor zetten van de ondernemingsdrift, de manageriale inspiratie, de geestdrift voor de markt. Is de geschiedenis van een land een loden mantel die fatalistisch hangt rond elk lid van die gemeenschap? Neen. Toch wordt de regen van verwijten over onze onkunde om nieuwe bedrijven te stichten en oude bedrijven in eigen handen te behouden, verhelderd door de geschiedenis. Wij komen van zeer ver en dat besef is weinig aanwezig waardoor gemeten wordt met knoestige maatstaven. Wij zullen er geraken, maar hebben een belangrijke achterstand in te lopen.

In de godsdienstoorlogen van de zestiende en de zeventiende eeuw verloren de Zuidelijke Nederlanden 200.000 van hun twee miljoen inwoners. Dat waren niet van de minsten: zij onderwezen, financierden, genazen, onderzochten, schreven en schilderden. Kortom, de bovenlaag was foetsie en wat volgde was eeuwen verknechting onder Spanjaarden, Oostenrijkers, Fransen, Nederlanders, Franstaligen. Slechts sinds de Tweede Wereldoorlog keren de economische kansen in Vlaanderen. Tot en met de wereldbrand waren wij boeren, middenstanders, dokwerkers, kompels in Limburg en ongeschoolden in de non-ferro in de Noorderkempen. Daar waren de bazen Franstalige inwijkelingen. De Antwerpse haven kende haar lokale handels- en scheepvaartfamilies, echter ook daar speelden afstammelingen van mercantiele Engelsen, Scandinaven, Duitsers, de eerste violen.

Allerhande noodzakelijkheden om een ondernemende houding aan te kweken, zijn hier van recente datum. Elk van die factoren op zich is niet allesbepalend, het gaat om het samenspel, om de verhoging van het lef.

Is een brede economische verslaggeving over binnen- en buitenlandse ondernemingen en economie belangrijk? Ja. Sinds veertig jaar heeft Vlaanderen een economische pers die naam waardig. Men kijkt dan naar Trends, De Tijd, de economiebladzijden van alle kranten.

Is een waaier van hogere opleidingen voor bedrijfskunde belangrijk? Ja. Vijftig jaar geleden kozen de jezuïeten van Antwerpen 100 % voor de Vlaamse studenten economie en ondernam André Vlerick pogingen om een business school op te richten. Vandaag heeft de Universiteit Antwerpen haar eigen business school (Uams) en een internationale training voor maritieme ondernemers (Ittma), en telt Vlerick Management School de campussen Gent, Leuven, Sint-Petersburg. Deze kleppers hebben navolgers.

Is Vlaanderen nv belangrijk? Ja. CD&V, de leidende partij hier, had tot voor anderhalve generatie een minieme belangstelling voor de economie en de industrie. De ziel van het kind, de sociale sector, de gezondheidszorg waren haar kernen. Door de visie van de christendemocraat Gaston Geens en zijn coalitiegenoten bestaat nu een netwerk van initiatieven, die niet altijd rationeel zijn, maar een voeding bieden aan het ondernemen.

Zijn rolmodellen belangrijk? Ja. Slechts in de jongste generatie hebben Marc Coucke (Omega), Jacky Sioen (Sioen), Roland Duchâtelet (Melexis), Hein Deprez (Univeg), Fernand Huts (Katoennatie), Vic Swerts (Soudal), Rik De Nolf (Roularta Media Group-VTM), Christian Van Thillo (De Persgroep-VTM) en tientallen anderen die u wekelijks bij ons en dagelijks in De Tijd en De Standaard kan ontdekken of herontdekken, getoond hoe knap wij zijn. Daarbij komt de geslaagde kosmopolisering van bestaande bedrijven als KBC, Bekaert, Umicore.

Zijn internationale investeringen belangrijk? Ja. Slechts vanaf half de twintigste eeuw zijn de Amerikaanse, Franse, Duitse, Britse, Canadese, Japanse investeringen bij ons op dreef gekomen. De globalisering verloste het onderdrukte potentieel van Vlaanderen. Als de vakbonden minder zouden mekkeren en de burgers meer respect zouden opbrengen voor wie keihard werkt en dus ook goed verdient, dan is de economische renaissance hier onstuitbaar.

de auteur is directeur van trends

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content