Familievertier

Gedurende de kerst- en oudejaarsperiode komen twee jeugdfilms in de bioscoop: de Amerikaanse animatiefilm ‘The Iron Giant’ en ‘Blinker’.

Blinker, geregisseerd door Filip Van Neyghem, is gebaseerd op personages gecreëerd door de gevierde jeugdauteur Marc de Bel. De fantasierijke literatuur van Marc de Bel richt zich in hoofdzaak naar de leeftijdscategorie van tien tot dertien jaar. Naast onder meer de Boeboeks, behoren ook de avonturen van Blinker en zijn vrienden tot een verhalenreeks.

Voor de filmversie werden het verhaal van de bakfietsbioscoop en het mysterie van de verdwenen boswachter als de twee plotlijnen gebruikt. Blinkers liefde voor Nelle, zijn herrie met The Red Devils en milieubewustheid worden aan de twee hoofdverhalen opgehangen.

De plotwendingen van ‘Blinker’ zijn voor een volwassen publiek voorspelbaar. Het incoherente script leek het tijdens de visie aanwezige doelpubliek echter niet te storen.

‘Blinker’ komt in 23 Vlaamse steden uit. Hopelijk vergaat het deze jeugdfilm van eigen bodem commercieel beter dan de door het publiek genegeerde (op te weinig kopieën verdeelde of in een slechte periode uitgebrachte?) Man van Staal en het superieure De Bal.

The Iron Giant gaat, zoals ‘Blinker’, terug op literair bronmateriaal. De Britse dichter Ted Hughes schreef anno 1968 The Iron Man voor zijn twee kinderen, die de dood van hun moeder (de dichteres Sylvia Plath) niet konden vergeten. In 1986 maakte Pete Townshend in de traditie van zijn rockopera Tommy, een muzikale versie van ‘The Iron Man’. In de Verenigde Staten werd ‘The Iron Man’ als ‘The Iron Giant’ vertaald. Terwijl Hughes’ origineel een allegorie over het leven na de dood op het voorplan bracht, transponeert de regisseur en co-scenarist Brad Bird het verhaal naar het Amerika van de jaren vijftig met zijn Koude Oorlogsideologie en paranoia voor de atoombom en het communisme.

Ted Hughes liet zijn Man van Staal uit de Oceaan opstaan. ‘The Iron Giant’ komt, gezien zijn context en de eerste sovjetsatelieten in de ruimte, uit de hemel gevallen. Ondanks de politieke achtergrond, staat de vriendschap tussen een jongetje en een reuzenrobot centraal. De expressie van de personages kan niet tippen aan de dynamiek van de Disney-studios. Wat ‘The Iron Giant’ daardoor niet minder meeslepend maakt. ‘The IronGiant’ is visueel bijzonder aantrekkelijk en doet zelfs bij de volwassen toeschouwer het jongerenhart sneller kloppen. De fiftiessfeer wordt voortreffelijk opgeroepen en de schitterende soundtrack van Michael Kamen is voor een animatiefilm gedurfd dramatisch.