Facelift in de zon

In Costa Rica komt stilaan een medisch toerisme op gang.

In de jaren zeventig en tot een eind in de jaren tachtig trok menige Europeaan naar de Filipijnen, niet voor sekstoerisme, noch voor de indertijd fameuze wonderdokters, maar wel om – letterlijk – een mond vol nieuwe kronen en bruggen te halen.

Filipijnse tandartsen en -techniekers golden indertijd als van de besten ter wereld. Dit “dentaal” toerisme ontstond slechts gedeeltelijk omwille van de kwaliteit van het geleverde werk, de prijs was veel belangrijker: zelfs na aftrek van alle uitgaven, betekende de reis voor Europeanen die niet tegen dergelijke kosten verzekerd waren, een flinke besparing.

Sinds vorig jaar maakt een gelijkaardig verschijnsel opgang. Dit keer gaat het naar een heel andere kant van de wereld: Costa Rica. Daar rijzen de beauty-farms als paddestoelen uit de grond. Ze specialiseren zich in facelifts, borstvergrotingen en -verkleiningen, andere vormen van plastische chirurgie en ook haartransplantatie. Alleen vorig jaar al kwamen er in het land bijna veertig “klinieken” bij, vaak bemand met in Europa en de Verenigde Staten opgeleide artsen. Ook nu speelt de prijs een belangrijke rol. Een volledige facelift kost in Costa Rica all in (behalve het vliegtuigticket) tussen 140 en 210.000 frank. De factuur voor een liposuctie bedraagt 70 tot 110.000 frank. Eerst waren het de Amerikanen die de weg vonden naar dit alternatief voor de veel duurdere behandelingen in eigen land, maar de trek vanuit Europa komt nu ook snel op gang. “Het zijn vooral patiënten uit Groot-Brittannië, Italië en Frankrijk,” beweert Jose Cohen, plastisch chirurg in de Rosenstock-Liebermann Clinic in San José.

Amerikaanse artsen kwamen al in het verweer tegen het groeiend aantal “medische toeristen”. Zij proberen hun landgenoten diets te maken dat plastische chirurgie echte chirurgie is en dat die dus moeilijk te combineren valt met vakantie. De beauty-farms stellen het volgens hen allemaal veel te eenvoudig voor: gewoon naar de zon vliegen, even borsten, neus of schedel laten bewerken, wat uitrusten onder de palmbomen en weer naar huis. Bovendien wijzen zij op de beperkte verhaalmogelijkheden tegen slecht uitgevoerde ingrepen. In de Verenigde Staten waar bijna evenveel processen tegen artsen worden aangespannen als er verkeersboetes worden uitgeschreven, vormt dat een zeer teer punt.

De artsen uit Costa Rica zien die aanvallen uiteraard als pogingen om klanten te behouden. “Het gaat niet over klusjesmannen die in gore achterkamertjes aan mensen gaan zitten knippen en snijden,” sneerde onlangs een Costa Ricaans chirurg in de Amerikaanse krant Los Angeles Times. “Het zijn gekwalificeerde artsen die werken in de beste omstandigheden met zeer moderne apparatuur. Onze patiënten zien vaak geen enkel verschil met de klinieken in hun eigen land.”

Mark Vrijens