Export Vlaanderen: Ons pr-budget is 0,3 % van de totale begroting

De aantijgingen over financieel wanbeheer bij Export Vlaanderen zijn sterk overdreven, vindt Antoon Dieusaert, de voorzitter van de raad van bestuur. “Een onafhankelijke doorlichting eisen, is een correcte reactie van de minister.”

Antoon Dieusaert, topman van BASF Antwerpen en al zes jaar voorzitter van de raad van bestuur van Export Vlaanderen, vindt de beslissing van voogdijminister Fientje Moerman (VLD) tot een doorlichting van Export Vlaanderen door het Rekenhof en de Vlaamse Dienst voor Interne Audit “zakelijk en correct”. Bij aantijgingen over financieel misbruik viel ook zijn naam, omdat hij als bestuurder bij Germinal Beerschot voor 22.000 euro aan business seats huurde. “Het gaat om minder dan de helft van dat bedrag en – geloof het of niet -, die beslissing werd buiten mij om genomen. Maar ik vond het sympathiek dat men aan de ploeg van de grootste stad van Vlaanderen had gedacht.”

TRENDS. Weet de raad van bestuur waaraan het pr-budget wordt besteed?

ANTOON DIEUSAERT (EXPORT VLAANDEREN). “In een onderneming gebeuren honderd en één dingen waar de raad van bestuur geen weet van heeft. En dat daar zaken bij zijn waarbij je vraagtekens kan plaatsen, is evident. Daarom is het goed dat er een doorlichting komt. Maar het is verkeerd om de hele instelling in een kwaad daglicht te stellen. Waaraan het pr-budget concreet besteed wordt, is een beslissing van de directie. Dat gaat zo in alle bedrijven, ook bij BASF. Dat budget is amper 0,3 % van de totale begroting, of zo’n 125.000 euro. De bestuurders moeten een concept vastleggen waarbinnen dat bedrag zo efficiënt mogelijk wordt aangewend. Zover waren we nog niet.”

Waarom niet?

DIEUSAERT. “Er zijn te weinig beleidsconcepten, omdat Export Vlaanderen in zes jaar ongeveer evenveel voogdijministers en directeur-generaals heeft gehad. Sinds Koen Allaert de dienst leidt, zijn we daar stelselmatig mee bezig. Dat werk is niet af. Het buitenlandse netwerk is klaar en we hebben samenwerkingsakkoorden met de Waalse en Brusselse exportdiensten. Eenzelfde denkoefening is bezig voor de binnenlandse werking.”

Er is sprake van renteloze leningen aan medewerkers, bonussen voor directieleden, een buitensporig dure verhuizing.

DIEUSAERT. “Dat zijn oude zaken, die intussen zijn rechtgetrokken. Het gaat om een renteloze lening voor een gezin dat in financiële moeilijkheden verkeerde. Die lening wordt terugbetaald. Dat kon via het toenmalige Sociaal Comité, tegenwoordig de sociale dienst van de Vlaamse gemeenschap. Ook dat is een interne beslissing van de directie, waar de raad van bestuur niet bij betrokken wordt. Bonussen worden vastgelegd door de voogdijminister en de raad van bestuur, na een beoordeling door diverse partijen. En bij de verhuizing naar een nieuwe locatie is niets verkeerd gegaan. De Vlaamse regering zou een bevoegde dienst moeten hebben om vastgoedzaken af te handelen, bestuurders zijn geen vastgoedspecialisten. Vanzelfsprekend vindt men dat allemaal terug in de boekhouding. Dat er een quiz loopt en filmtickets worden uitgedeeld via het intranet, om zogezegd aan teambuilding te doen, was wellicht een brug te ver.”

E.B.

“Filmtickets uitdelen via het intranet was wellicht een brug te ver.”