‘Er zijn nog altijd goedkope aandelen’

EURONAV © IB

Volgens de tegendraadse Spaanse vermogensbeheerder Magallanes Value Investors is de slinger op de financiële markten overgeslagen richting hebberigheid. “Maar er zijn nog altijd stukjes van de markten waar de angst de bovenhand heeft en waarin niemand durft te investeren.”

“Wij hebben altijd geprobeerd het familiale vermogen door te geven aan de volgende generatie”, zegt Blanca Hernández Rodríguez, de gedelegeerd bestuurder van de Spaanse vermogensbeheerder Magallanes Value Investors. “Door de rente op rente kun je een rentesneeuwbal aan het rollen brengen, maar daarvoor moet je eigenlijk een rendement van 10 procent of meer per jaar halen. Dat doel kun je enkel bereiken door te investeren in bedrijven. Het is ook belangrijk geen geld te verliezen. In mijn ogen is waardebeleggen de meest conservatieve manier om in aandelen te investeren.”

Hernández stichtte de vermogensbeheerder Magallanes in 2014 samen met de fondsbeheerder Iván Martín Aranguez. “Het was zijn droom”, zegt ze. “Iván leerde waardebeleggen kennen aan de universiteit. Hij beheert al zeventien jaar andermans geld voor banken en vermogensbeheerders. Hij wilde echt tegendraads kunnen beleggen en hij heeft me overtuigd. Mijn bijdrage is niet zo belangrijk.” Hernández verzamelde het startkapitaal van 150 miljoen euro bij vermogende families. Haar familie stopte 30 miljoen euro in het fonds. De familie Hernández is de grootste aandeelhouder van Ebro Foods, het wereldwijde nummer één in rijst en het nummer twee in pasta, met merken als Bosto en Panzani. Blanca Hernández Rodríguez vertegenwoordigt haar familie ook in de raad van bestuur van Ebro Foods. Haar neef is de CEO.

Er zijn altijd sectoren en bedrijven waarin niemand wil investeren” Iván Martín Aranguez

Geld van familyoffices

“We beheren 1,7 miljard euro. Ik heb al veel geld bijgestort, omdat ik vind dat je ook zelf moet eten wat je kookt. 60 à 70 procent van het geld in het fonds komt van familyoffices. Dat komt omdat die op lange termijn investeren en voldoende tijd hebben om te wachten tot de waarde komt bovendrijven”, stelt Hernández. Martín: “Investeren in ondergewaardeerde aandelen werkt, maar soms draait het een jaar of twee minder goed. Maar twee jaar is niet lang voor een waardebelegger. Ik sprak onlangs met de beheerder van het geld van een Amerikaanse universiteit. Hij vroeg me welke tijdshorizon beleggers voor ogen moeten hebben als ze in ons fonds investeren. Ik antwoordde heel voorzichtig: ‘Minstens vijf jaar, maar bij voorkeur zeven jaar.’ Hij reageerde positief: ‘Wij rekenen naar de rendementen op tien jaar.'”

Het verhaal achter Magallanes charmeerde ook het Belgische familyoffice Truncus, dat ongeveer een halfjaar geleden in zee ging met de Spaanse vermogensbeheerder. Magallanes behoort sindsdien tot de elf onafhankelijke vermogensbeheerders die het geld van de vermogende klanten van het familyoffice beheren. Dat is opvallend, want de meeste financiële instellingen wachten tot een fonds een trackrecord over minstens vijf jaar kan voorleggen. Magallanes lanceerde zijn eerste fondsen pas eind januari 2015: een met een focus op Europa en een met een focus op het Iberisch Schiereiland.

Magallan European Equity, het fonds dat Truncus aan zijn klanten adviseert, haalde in 2015 een rendement van 4 procent, in 2016 ongeveer 13,5 procent en in 2017 bijna 18 procent. Het andere fonds, Magallanes Iberian Equity, kreeg van de fondsenspecialist Morningstar in augustus het Silver-statuut, de op één na hoogste rating. De analist van Morningstar vond dat Martín bij zijn voormalige werkgevers Sabadell, Aviva en Santander al voldoende had bewezen dat hij weet in welke Spaanse en Portugese aandelen hij moet beleggen.

Boek met benen

“Ik heb eerst zelf geprobeerd het geld voor het familyoffice van mijn familie te investeren in waardeaandelen. Maar ik was er niet goed in”, biecht Hernández op. “Waardebeleggen klinkt gemakkelijk, maar je moet er een passie voor hebben en de hele dag jaarverslagen doorploegen. Je moet bijna een boek met benen zijn, zoals Charlie Munger het zegt. Ik ben beter in het selecteren van talentvolle beheerders. Dat is ook een kunst, want slechts 10 procent van de beheerders verslaat de markt. Zo ben ik ook op Iván gebotst.”

Martín: “Waardebeleggen is eenvoudig: je moet aandelen goedkoop kopen, als ze onder hun intrinsieke waarde noteren. Maar dat is niet gemakkelijk. Je moet je emoties onder controle kunnen houden. Daarom praat ik bijvoorbeeld niet met de toplui van bedrijven. Als ik vragen over een onderneming heb, stel ik ze aan hogere kaderleden. Zij kennen de feiten even goed. In het verleden heb ik weleens fouten gemaakt, omdat ik onder de indruk was van de topman die het allemaal goed kon uitleggen. Dan vergeet je eerst en vooral de cijfers te laten spreken.”

“Op de financiële markten gaat de slinger van angst naar hebberigheid, van het ene naar het andere uiterste. Hij hangt bijna nooit in het midden. Beleggers zijn geen rationele mensen en de markten zijn niet efficiënt. Wij zijn gekke wezens, of we worden misschien een beetje gek als het om geld gaat”, vervolgt Martín. Voor Martín en Hernández is het overduidelijk dat de slinger momenteel is doorgeslagen naar hebberigheid. “Maar er zijn altijd stukjes van de markt waar de slinger overslaat naar angst”, zegt Hernández. Martín beaamt. “Dat klopt, er zijn altijd sectoren en bedrijven waarin niemand wil investeren.”

Nieuwsgierig naar business

Hernández vindt dat Martín als beheerder het verschil maakt door zijn ongebreidelde nieuwsgierigheid naar alles wat business is. “Als hij in de winkel een soort kaas ziet, wil hij weten welk bedrijf die kaas heeft gemaakt en of dat bedrijf op de beurs staat”, zegt Hernández. “Ik slaag er niet in werk en privé te scheiden”, voegt Martín er lachend aan toe. “De beleggingsideeën kunnen van alle kanten komen. Het kan gebeuren dat ik interesse krijg in een sector die uit de gratie is bij beleggers, en daarin op zoek ga naar het bedrijf met de beste prijs-kwaliteitverhouding. Het kan evengoed zijn dat een individueel bedrijf mijn interesse wekt en dat ik na een grondige studie beslis erin te investeren. Ik sta open voor alles. Ik wil alleen niet te veel betalen voor bedrijven, en ik ben allergisch voor schulden.”

IVÁN MARTÍN ARANGUEZ
IVÁN MARTÍN ARANGUEZ “Ik ben gek op holdings, wegens de discounts.”

Omdat de rente stijgt, schuiven veel strategen banken onder hun favoriete aandelen voor 2018 naar voren. “Wij beschouwen banken niet als waardeaandelen”, waarschuwt Martín. “Hun businessmodel is gemakkelijk te begrijpen. Je hebt een balans met activa en passiva, maar het is onmogelijk te weten wat daarachter zit. Je hebt lijnen met leningen aan bedrijven, maar daarachter kan een onderneming zitten die dicht bij de afgrond staat of een die een bloeiende toekomst tegemoet gaat. Ik voel me daar niet comfortabel bij. Ik zeg niet dat we nooit in banken zullen beleggen, maar op dit moment is er onvoldoende veiligheidsmarge.”

Belgische aandelen

Een van de bedrijven in de Europese portefeuille is het Belgische Euronav. Martín: “Daar wekte de scheepvaartsector mijn interesse, en vooral bedrijven die ruwe olie vervoeren. Het is een typische investering voor Magallanes. De olietankerrederij is grotendeels in handen van een familie. Ze heeft dezelfde belangen als de minderheidsaandeelhouders. Het management heeft een heel goede reputatie en dat is nodig om te vermijden dat je contracten verliest. Alle bedrijven in de sector werken met veel schulden, omdat ze grote schepen moeten bouwen. Euronav is met voorsprong het bedrijf dat het voorzichtigst omspringt met al die schulden. Het bedrijf heeft de laagste schuldgraad (loan-to-value). Als de sector blijft lijden, zullen er bedrijven kopje-onder gaan. Euronav zal de crisis overleven en zelfs kunnen profiteren van de ondergang van andere bedrijven.”

Waardebeleggen is de meest conservatieve manier om in aandelen te investeren” Blanca Hernández Rodríguez

Een andere positie van het fonds is Pargesa, de Zwitserse holding boven de Belgische holding GBL. “Ik ben gek op holdings, wegens de discounts”, zegt Martín. “Bij een holding van een holding krijg je twee keer korting. Deze holding wordt bovendien gecontroleerd door de families Frère en Desmarais. Ze beleggen zoals Warren Buffett en hebben een goed trackrecord. Ze kopen doorgaans kwaliteitsnamen tegen een goede prijs, zoals Adidas, LafargeHolcim, Pernod Ricard, Total, Parque Reunidos en Burberry. Als ik die bedrijven rechtstreeks zou kopen, betaal ik me blauw. Sommige mensen houden niet van holdings, omdat ze zogezegd gedoemd zijn altijd met een korting te noteren. Maar dat is niet zo. Als holdings hun participaties verkopen, verkopen ze tegen de marktprijs. Wij hebben tijd. Laat ze maar rustig doen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content