Energietaksen inzet van verhitte discussies

De federale ministerraad heeft op vrijdag 21 januari de lastenverlaging op energie voor bedrijven goedgekeurd. 38 miljoen euro trekt de regering jaarlijks uit om ondernemingen een korting op hun energiefactuur te gunnen. Daarnaast hebben de ministers ook een wettelijk kader aanvaard voor de bouw van een windmolenpark in zee.

Over de koppeling van die twee dossiers is de bedrijfswereld in ieder geval niet te spreken. Het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) spreekt van een vestzak-broekzakoperatie, waarbij bedrijven een lastenverlaging werd beloofd, terwijl ze hogere taksen zullen moeten betalen op energie om het windmolenpark in zee te financieren. Over de financiering van dat park klinken tegenstrijdige berichten bij de federale minister van Energie Marc Verwilghen (VLD) en zijn collega-minister van Noordzee Johan Vande Lanotte (SP.A). C-Power, het bedrijf dat het windmolenpark in zee moet bouwen, eiste op vrijdag 21 januari nog garanties en rechtszekerheid voor het project. Met de opgetrokken certificaattarieven en de gedeeltelijke financiering van de kabel tussen zee en vasteland is daaraan tegemoetgekomen.

Op woensdag 19 januari opperde Verwilghen nog de idee om de BTW op elektriciteit te verlagen van 21 tot 6 procent (zie blz. 104). Zijn regeringspartners floten hem meteen terug. Allereerst heeft een BTW-verlaging een Europese goedkeuring nodig en bovendien zou de federale regering 851 miljoen euro aan inkomsten derven. Zelfs uit ondernemershoek achten ze dat plan politiek niet haalbaar. Vlaams minister van Energie Kris Peeters (CD&V) liet op maandag 24 januari fijntjes weten dat de Vlaamse regering geen advies kan uitbrengen zolang er geen duidelijkheid is over die BTW op de Elia-heffing.

Een enquête van de Vlaamse energieregulator Vreg leerde op woensdag 19 januari nog dat 65 procent van de kleine en middelgrote bedrijven lagere energiefacturen betaalt sinds ze zijn overgeschakeld op een andere leverancier. De cijfers houden geen rekening met de Elia-heffing.

In principe gaat iedereen akkoord: de achterstal bij controles moet weggewerkt worden en de fraude aangepakt. Maar zodra de specifieke dossiers op tafel komen, krijg ik plots een reeks interpellaties en vragen van parlementsleden op mijn brood. ‘Kunt u de specifieke situatie van de fruitpluk in Limburg bekijken?’ (…) Het is altijd hetzelfde liedje bij politici: Pak de fraude aan, maar niet in mijn provincie of regio.

( Volgens minister van Financiën Didier Reynders (MR) verlamt het NIMBY-syndroom al te vaak depolitiek, in De Standaard)