El Pato heeft geen geheim recept

Twee weken geleden won de Argentijn Angel Cabrera in Oakmont de US Open. Een overwinning die haar verklaring vindt in zijn manier van spelen (een beetje) en zijn mentaliteit (een beetje veel).

Waarom wordt Angel Cabrera (37) ook wel eens El Pato (de eend) genoemd? “Omdat mijn vader die bijnaam al had,” zegt hij. Zo zit Cabrera in elkaar: je moet geen zinderende onthullingen verwachten van de man. Hij is heel zuinig met woorden en speelt altijd op zeker. Zoals zijn beslissing om na elf jaar Europese Tour te gaan spelen in de Amerikaanse Tour. “Voor mij was het heel normaal om in Amerika te gaan spelen. In de States vind je de beste spelers van de wereld en ook de beste terreinen. Ik moest daar gewoon van proeven, want je kunt geen topper worden als je niet wint in Amerikaanse toernooien.”

Cabrera moet het vooral hebben van zijn mentale weerbaarheid. Hij speelt alsof niets of niemand hem uit zijn lood kan slaan. Na een slechte slag speelt hij nog sterker op de volgende bal. Cabrera was nooit sterker dan nu, na zijn overwinning in de US Open en toch is hij pas zeventiende speler van de wereld. Terwijl hij in 2005 negende stond. “Iedereen heeft wel eens een minder moment. Soms blijft dat duren, maar je moet jezelf daar nooit voor kwellen. Er zijn meer voorbeelden van spelers die heel lang geen toernooi kunnen winnen, zoals Ernie Els, en anderen die in het niets verdwijnen, zoals David Duval. Veel belangrijker is dat je je geen zorgen maakt als het minder goed gaat en dat je blijft spelen. Het is zoals in majors. Een major win je niet omdat je beslist hebt om hem te winnen. Die overwinning komt gewoon vanzelf als ze moet komen. Je moet je daar niet al te veel vragen over stellen.”

Een bedenking die een beetje aan de oude school doet denken. Want daar hoort de Argentijn bij. Na de wedstrijd drinkt hij altijd een glas en je zal hem nooit zwoegend in de gym betrappen. “Klopt. Ik denk niet dat ik ooit al eens de binnenkant van een fitnesszaal heb gezien.”

Roberto de Vicenzo (84), de enige Argentijn die voor Cabrera een major kon winnen (de British Open 40 jaar geleden) voorspelt dat Cabrera’s overwinning veel langer zal nagalmen dan die van hem destijds. “Dankzij de televisie. De Argentijnse golfsport is hier de grote winnaar. Tal van jongeren staan nu de hele dag balletjes te slaan, omdat ze toernooien willen winnen zoals El Pato. Iedereen kon in Oakmont zien dat het niet makkelijk was. Het terrein lag er fantastisch bij, maar ook aartsmoeilijk.” Dat bevestigt Cabrera: “Op de US Open klopte ik niet alleen Tiger Woods. Ik klopte iedereen, met uitzondering van … het parcours. Maar als ik je iets mag vragen: wil je me alsjeblieft niet vergelijken met El Maestro de Vicenzo …” Nog bescheiden ook, de eend.

John Baete