Eigen wijn behoeft geen krans

Denkt u bij elke verjaardag van uw ouders ‘welk cadeau moet ik nu weer geven’? Die mensen hebben alles, maar wellicht geen wijngaard. In de Bergerac kunt u een stukje wijngaard kopen voor een jaar.

In de streek rond het stadje Bergerac in het Zuidwest-Franse departement Dordogne ligt een van de grootste Franse wijngebieden. “De wijnbouwtraditie bestaat hier al sinds de oudheid. We verenigen nu zo’n 1000 wijnbouwers en 150 handelaars”, vertelt Anne Lataste van de beroepsvereniging CIVRB.

Haar uitvalsbasis is het Maison des Vins, gevestigd in een middeleeuws klooster aan de oevers van de Dordogne. “Hier lag vroeger de haven, die was van onmetelijk belang voor de export. Maar in Bordeaux kon het al eens verkeerd lopen. De Dordogne vormt verderop samen met de Garonne de Gironde, die werd gedomineerd door de stad Bordeaux. De chauvinisten daar exporteerden eerst hun wijn, dan pas die van hier.” Nog altijd varen er gabarres op de rivier, maar die vervoeren alleen toeristen.

“Lange tijd had de wijn uit Bergerac niet zo’n goede naam, maar daar hebben we de jongste decennia grondig aan gewerkt. Veel oude wijnstokken verdwenen en in de nieuwe wijngaarden primeert de kwaliteit. Je vindt hier uitstekende wijnen tegen veel schappelijker prijzen dan de grote broers van de aangrenzende wijngebieden Bordeaux of Saint-Emilion.”

Apothekers en yuppies

“De rivier is van ontzettend groot belang voor de wijnbouw, vooral voor de zoete en de likeurwijnen”, vertelt Dominique Bouvard van Domaine de la Queyssie in het dorpje Saussignac. “De druiven zitten vanaf midden augustus bijna elke ochtend in een verkoelende dichte mist. Daardoor kan een nuttige schimmel zich op de druiven vastzetten waardoor de suikerconcentratie toeneemt. Dat heet pourriture noble. De pluk gebeurt met de hand, van eind november tot midden december.”

Op zo’n nevelige ochtend in de late zomer is het prachtig wandelen door de feeërieke wijngaarden in de vlakte van de Dordogne. Geleidelijk maakt de zon zich meester van het land en verdrijft de wolken die tegen de heuvels aan botsen. “Je kunt een stukje van onze wijngaard kopen voor een jaar”, vertelt Dominique. Zij en haar man Jacques, een apothekerskoppel, verlieten de Haute Savoie veertien jaar geleden en namen het wijndomein over. Ze bieden ook chambres en table d’hôtes aan.

“Iedere mede-eigenaar krijgt een aantal flessen van ‘zijn’ perceel. Die moet je komen ophalen en dan krijg je ter plekke een uitgebreid bezoek aan ons domein en de wijnkelder, waarna een degustatie van alle wijnen uit de regio volgt. Meestal is dit een cadeau en krijgt de ontvanger een certificaat en een cadeaubox. De etiketten worden gepersonaliseerd en voor bedrijven hebben we specifieke mogelijkheden.”

De Bouvards zijn niet de enigen die meer doen dan wijn verbouwen. Heel wat wijnboeren telen ook andere gewassen en fruit of bieden logement aan. De gemiddelde leeftijd van de wijnbouwers is 55-plus. Er zijn dus buitenkansjes om een wijngoed over te nemen. Ook het Iers-Zuid-Afrikaanse paar Séan en Caroline Feely stortte zich in het avontuur. “Een wijngaard was een jarenlange droom”, vertelt Caroline. “We stootten op chateau Haut Garrigue toen ik met bevallingsverlof was van mijn tweede dochter.”

De Feely’s verlieten Dublin zeven jaar geleden. “Mooi op tijd, voor de economie daar instortte”, lacht Caroline. “Daarin hadden we geluk, al liep hier niet alles van een leien dakje. Toch hebben we nu een mooi wijndomein van 14 hectare, met roots in de Gallo-Romeinse periode. Ook in de daaropvolgende eeuwen werd hier aan wijnbouw gedaan. Wij maakten het volledig biodynamisch en volgen de maankalender.”

Met een Angelsaksische flair voor marketing slagen de Feely’s er goed in van een oud ambacht een hedendaags commercieel verhaal te maken. “Voor 100 euro kan je mede-eigenaar worden. Een bordje met jouw naam hangen we dan boven jouw wijnranken en je krijgt zes flessen in ruil. We organiseren ook druivenplukweekends, wandelevementen en wijnproeverijen”, vertelt Caroline terwijl ze trots van haar wijn proeft, compleet met geluidjes à la Nigella Lawson.

Nostalgie à la française

“De kwalitatieve, kalkhoudende klei- en kiezelgronden liggen als een mozaïek verspreid rond Bergerac”, geeft Lataste aan. “Deze terroirs bieden een breed pallet aan smaken. Die kan je ontdekken op de ‘ route des vins‘ langs 140 wijngaarden en -kelders of de ‘ destination vignoble‘, een netwerk van 80 toeristische wijnambassadeurs.”

Vanuit Charleroi kan je twee keer per week rechtstreeks op Bergerac vliegen, ter plekke huur je het best een auto. “En dat hoeft geen triestige wagen te zijn”, verzekert Franck van Escapades en véhicules anciens. “Bij ons kan je ‘leuke’ oude wagens huren, uit nostalgie of om je een echte Fransman te voelen. Een ‘geitje’ bijvoorbeeld. We maken ook programma’s op maat met picknick, boottocht of wat je maar wilt.”

Met een Renault R4 toerden wij van chateau tot chateau. In het domein Clos des Verdots in Conne de la Barde ontdekten we een ondergrondse rivier in de wijnkelder, bij chateau Ladesvignes in Pomport hadden we prachtig uitzicht en bij chateau Bélingard keken we uit op de heuvels waar belangrijke episodes uit de Honderdjarige Oorlog zich afspeelden. Bovendien staat er in de tuin rond de prachtige manoir hedendaagse kunst opgesteld. We zouden bijna vergeten dat je overal ook wijn kunt proeven.

FREDERIC EELBODE IN BERGERAC

“Je vindt in de Bergerac uitstekende wijnen tegen veel schappelijker prijzen dan bij de grote broers van de aangrenzende wijngebieden Bordeaux of Saint-Emilion”