EENZAAMHEID

Psychopatisch ?

Peter France is een Britse journalist en schrijver. Hij publiceerde vorig jaar Hermits, The Insights of Solitude met als basisstelling : kan het zijn dat eenzaamheid inzichten geeft in het leven die niet beschikbaar zijn in de drukte van het samenleven ? Peter France : “Deze vraag is dwingend in een tijd waarin het succes en de standvastigheid van een leven gemeten wordt aan de kwaliteit van iemands relaties. Zij werden het sine qua non van het volkomen bestaan. Onze boeven, van winkeldieven tot seriemoordenaars, worden geïnterpreteerd als mensen wier pogingen om nauwe relaties aan te gaan succesloos blijven. Volgens het politiek correct denken van heden is het deugdzaam om samen te leven en is het onnatuurlijk en verdorven om eenzaam te willen zijn.” In het spoor van de eremieten beschrijft Peter France de taoïsten, de Oude Grieken, de woestijnvaders, de Russische startsy, Thomas Merton, Charles de Foucauld, Henry David Thoreau. De Amerikaan Henry David Thoreau leende in maart 1845 een bijl, verliet Harvard College en bouwde een blokhut aan een meertje in New England. Hij schreef het boek Walden over zijn ervaring, een cultboek voor ecologisten van zijn en onze eeuw. Tijdens zijn leven werd deze downshifter avant-la-lettre bekeken als een ongevaarlijke zonderling, na zijn dood werd hij vereerd : door marxisten om zijn kritiek op de destructieve kanten van het kapitalisme ; door vegetariërs om zijn poëtische lofzang op hun gedrag ; door nudisten om zijn eerbied voor het naakte lichaam.

Peter France leeft vele maanden per jaar op het Griekse Patmos, een eiland waar kluizenaars gedurende eeuwen huisden. Hij praat en werkt samen met Robert Lax, een Amerikaanse dichter die in zijn studentenjaren optrok met de poëten van de Beat Generation. Peter France en Robert Lax imiteren de klassieke dichter Petrarca en men leest in diens “Het Leven in Eenzaamheid” van 1346 (vertaald en heruitgegeven bij Ambo Klassiek) : “De drukbezette en ongelukkige stadsbewoner staat midden in de nacht op, zijn rust verstoord door zijn eigen problemen of door kreten van zijn cliënten. Vaak is hij bang voor de nieuwe dag, of wakker geschrokken door boze dromen. Dan zet hij zich met zijn lichaam aan de ellendige lessenaar en met zijn geest aan leugens en bedrog. Daar gaat hij helemaal in op. Hij verdiept zich in het bedenken van methoden om met zijn handel winst te maken, of om een compagnon of een pupil te bedotten, of om een preutse buurvrouw te verleiden, of om een oneerlijk proces al redenerend met een mantel van rechtvaardigheid te bedekken… De eenzaam en ongehaast levende man, een gelukkig mens, staat op, verfrist door een paar uur slaap, na een korte maar ongestoorde en voldoende nachtrust, en soms gewekt door het zingen van de nachtegaal. Moeite om uit het bed te komen heeft hij niet en nadat hij de loomheid heeft afgeschud, begint hij in de uren van de rust te zingen en vraagt hij eerbiedig aan de wachter van zijn lippen dat deze zijn mond opent, opdat hij zijn morgenlofzang kan aanheffen.”