Een voorbeeld van mondialisering

In Europa wordt de Argentijn Cabrera op de troon gezet, terwijl de Zweed Parnevik voor het voetlicht komt in Amerika. Met prestaties en vulkaanas.

Vorige week werden de Argentijn Angel Cabrera en de Ier Padraig Harrington lid voor het leven van de Europese Tour. Een statuut dat ze verdienden met hun overwinning in grandslamtoernooien, meer bepaald de US Open (Cabrera) en de British Open (Harrington). Het was trouwens veertig jaar geleden dat een Argentijn nog eens een toptoernooi had gewonnen (Roberto di Vicenzo, US Open) en vijftig jaar geleden dat een Ier (Fred Daly) nog eens de British Open had kunnen winnen.

“Het is uitzonderlijk dat twee leden van de Europese Tour in hetzelfde jaar een major winnen,” zegt George O’Grady, CEO van de Europese Tour. “Onze twee laureaten treden daarmee in de voetsporen van topspelers als Ernie Els, Retief Goosen of Colin Montgomerie. Ze wonnen immers met stijl en charisma.”

“Ik ben de eerste Argentijn die deze eer krijgt,” zegt de 38-jarige Cabrera. “Spelers die lid voor het leven van een tour worden, zijn op een hand te tellen. Bovendien heb ik al veel aan deze Tour te danken, als ik aan mijn debuut in de jaren negentig denk.” De Argentijn kwalificeerde zich voor de Europese Tour van 1995 via de Qualifying School, een heel eind weg van zijn geboorteland.

Ondertussen, ver weg van de natte Britse eilanden, zette de 42-jarige Zweed Jasper Parnevik zijn carrière opnieuw op het juiste spoor in de Texas Open. Parvenik besliste lang geleden al om naar de States te verhuizen, omdat je er als profspeler nog altijd het best kunt verdienen. Twee weken geleden werd hij in Texas pas in de play-off geklopt door een collega die ook van ver terugkeert: de Amerikaan Justin Leonard, ooit winnaar van de British Open.

Parvenik won alles samen al vijf keer op Amerikaanse bodem, maar de vorige keer dateerde van 2001, toen hij de beste was in de Honda Classic. Vorig jaar werd hij tweede in de Bob Hope Classic, dat wel. Voor Parnevik was de verrijzenis in Texas dan ook een kwestie van leven of dood in de Amerikaanse Tour. Hij stond 138ste en moest het jaar kunnen afsluiten in de top 125 om zijn kaart voor 2008 te krijgen. In tegenstelling tot Cabrera kreeg hij immers geen lidmaatschap voor het leven.

“De overwinning in de Open van Texas loodste me naar de 94ste plaats in de wereld, maar ik mik hoger,” zei Parvenik, die zich met ambitie opmaakt voor het slot van het seizoen, met toernooien in de meest afgelegen Amerikaanse staten. Hij houdt immers van verzengende hitte en presteerde altijd al goed in woestijntoernooien. Naast zijn altijd zeer verzorgde voorkomen – de Zweed heeft een eigen kledinglijn – is Parnevik ook bekend om een andere gewoonte: hij eet geregeld vulkaanas om ‘zijn systeem’ te reinigen.

John Baete