Een oog voor mode

Jean Reno en Matthew Broderick springen in de film Godzilla in het oog omdat ze zijn brilontwerpen dragen. En dat doen ook de muzikanten van U2, Lou Reed, Axelle Red, en noem maar op. Met grote namen is hij verwant. Dus werkte hij samen met Philippe Starck, creëerde hij brillen voor Montana en Jil Sander, ontwikkelde hij een bril-met-ingebouwde-camera, ontwierp hij een lijn handtassen, en komt hij binnenkort met zijn eerste kledingcollectie op de markt. Het verhaal van het genie dat Mikli heet.

De brillen van Mikli zijn meteen herkenbaar, ook al is het veertje niet getekend met zijn naam. Mikli maakt brillen die geliefd zijn, bij groot en klein, beroemd of niet. Want op die bekende namen – waaronder ook Pascal Obispo – wil hij zich niet beroepen om zijn product te promoten. Bovendien zijn niet alle beroemdheden even geliefd; de moordenaar ( Bret Easton Ellis) in American Psycho draagt ook een bril van Miki. “Maar die film heeft geen negatieve invloed op de verkoop gehad”, aldus Alain Mikli.

Alain Miklitarian – dat is zijn echte naam – zit al meer dan 20 jaar in de zgn. brillenbranche. En die jarenlange ervaring, zijn knowhow en zijn uitgebreide vakkennis zorgen ervoor dat het ontwerpen van een bril voor hem gesneden koek is. “Even moeilijk als een glas water drinken”, grapt hij.

Het nieuwe

was er dus vanaf. En hij kon niet blijven stilzitten. Met als gevolg een collectie confectiekleding die vanaf september in België verdeeld zal worden. “De kriebels van de modewereld heb ik van Jil Sander en Claude Montana. Ik zag wat ze met mode deden. Hoe Jil Sander te werk gaat, boeit me erg. Ontwerpen, uitvoeren, bestellingen binnenrijven, en tevreden klanten hebben.” Van dat virus kon Mikli niet langer gevrijwaard blijven. In de brillenmode zat hij aan zijn plafond, hij kon zijn creativiteit niet meer kwijt, en dat frustreerde hem. “Want vergeet niet dat ik een bedrijf run, en dat ik mij in mijn creativiteit niet zomaar meer kan laten gaan. Ik moet rekening houden met de mechanismen van de markt. En op zeker spelen. Kiezen voor commercieel succes dus. Dat werkt afstompend, dus heb ik me in een nieuwe markt gegooid. Omdat mijn persoonlijkheid daar behoefte aan heeft.” En dat Mikli opticien is van beroep, was geen bezwaar. Noch een beperking.

“Zo’n zeven maand per jaar ben ik op reis. En ik heb een afschuw van koffers en valiezen. Overal moet je opletten dat je alles keurig wegsteekt, dat je je paspoort binnen handbereik hebt. Je eigen handbereik dan, want voor zakkenrollers moet je ook weer oppassen. Verschrikkelijk vervelend allemaal. En nu had ik wel een jasje waarin ik veel kwijt kon, meestal loop je nog met aparte tasjes rond, om je middel, rond de hals, enzovoort. Ik wilde een jasje waarin ik gelijk alles kon wegstoppen en makkelijk terugvinden. En dat er ook nog mooi uitzag, voor het geval ik misschien een deftig restaurant binnen wilde. Dat bestond dus niet. Meestal had je van die afschuwelijke toeristenoutfits!”

Mikli ging aan de slag, in het volle besef dat hij niet de enige kon zijn met dit probleem. Multifunctionaliteit, omkeerbaarheid, meervoudig gebruik…: daarin lag de oplossing.

“Mijn aanpak was meer technisch dan esthetisch. Ik zocht uit welke stoffen het best te combineren waren, vond de lichtheid van de stof een belangrijk criterium, en stond erop dat het jasje aan weerskanten gedragen kon worden. En dat vergde een erg grondige materialenkennis.”

De prijs

van Mikli producten ligt vrij hoog, wat alles te maken heeft met dit onderzoek naar de perfecte en meest duurzame materialen. Wie Mikli koopt, mag zeker zijn van de kwaliteit van zijn aankoop. En natuurlijk werd het esthetisch aspect niet over het hoofd gezien. “Dingen die mooi zijn, daar kun je mee spelen. Wie iets mooi draagt, is daar blij mee. En kan ermee verleiden. Kortom heeft dus meer macht. Want geef toe, industrieel geschapen schoonheid heeft op zich weinig invloed. Brengt weinig gevoelens teweeg. Maar als datzelfde voorwerp gedragen wordt door iemand die er bewust gebruik van maakt, dan krijgt dat voorwerp inhoud, betekenis, een ziel. Een bril op zich stelt niets voor. Ik doe dus maar half het werk. De rest is aan de persoon die hem draagt…”

Maar hoe kies je de juiste bril? “Wie een hoge graad van verziendheid heeft, kiest best voor een langgerekte bril. Heb je dikke brilglazen nodig, dan is een grote, ronde bril ook zeker niet aan te raden. Maar het is moeilijk om typen brillen in te delen. Elke bril is uiterst persoonlijk, en het montuur en de glazen moeten op elkaar inspelen. De sterkte van de glazen, de sterkte van de correctie, de vorm van het oog, van het gezicht, enz. Elk element is belangrijk.”

“Maar”, zo zegt Mikli, “het is essentieel dat de persoon de bril ook graag draagt. Dat comfort is onmisbaar. Want vergeet niet dat wie monturen gaat passen, zichzelf nooit ziet zoals het eigenlijk hoort. Om de doodeenvoudige reden dat de glazen pas achteraf in het montuur gezet worden. Niet alle opticiens beschikken immers al over een computergestuurd videosysteem dat ervoor zorgt dat je jezelf kunt bekijken met alle verschillende brilmonturen.”

Alain Mikli

is zelf ook verziend. Hij bezit een dertigtal brillen, waarvan hij er een zestal regelmatig draagt, en ze onderling afwisselt. “Een heerlijk spel is dat. Een bril kun je vergelijken met opvallende make-up. Al naargelang van de bril die ik draag, word ik anders benaderd. Amusant fenomeen, hoor.”

Dat technologie en creativiteit elkaar beïnvloeden, is een feit. Maar dat die technologie in de toekomst vrij bepalend zal zijn voor elke vorm van ontwerpen, dat nog niet. Neem nu de ontwikkelingen op medisch vlak. Binnen dit en 10, pakweg 20 jaar zal de brillenmarkt aardig geslonken zijn, om de eenvoudige reden dat de laseroperaties tegen die tijd gemeengoed zullen zijn. Ze worden altijd maar preciezer en beter, en worden vlugger en vlugger uitgevoerd. “Dat ontgaat me natuurlijk niet”, zegt Mikli. “Daarom ook dat ik de bril-met-ingebouwde-camera ontworpen heb. Het voorwerp krijgt andere, bijkomende functies toebedeeld. De gewone, zeg maar medische bril, zal stilaan verdwijnen. Hij is met uitsterven bedreigd, zeg maar. De zonnebril zal blijven bestaan, dat wel. Maar daar kan ik me, als specialist in het vak, natuurlijk niet bij neerleggen. Ontwikkeling is belangrijk. Met de bril-met-ingebouwde-camera blaas ik de toekomst van de bril misschien een nieuw leven in. De ontwikkeling van deze uitvinding staat trouwens niet stil. Vandaag kan ik ermee filmen. Morgen ben ik in staat om beelden af te spelen op het brilglas. En overmorgen – dat is dan rond het jaar 2005 – zou ik met een andere drager ervan beelden en klanken kunnen uitwisselen.

De ontwikkeling van de bril-met-ingebouwde-camera (80g) is geboren uit het verlangen om te creëren, de zucht naar vernieuwing. Vanaf het einde van de zomermaanden is deze ingenieuze vondst – een micro-cameraatje registreert alles wat je gezichtsveld opneemt, geluiden incluis – ook in onze handel verkrijgbaar. Twee modellen worden op de markt gegooid: één voor het grote publiek (een vereenvoudigde versie) en één voor de professionele garde ( Thierry Ardisson zal de ‘brilcamera’ uittesten voor een uitzending op Canal +).

Alain Mikli staat aan het hoofd van een onderneming van 150 personen. Het bedrijf haalt een omzet van 145 miljoen FF (netto winst: 7 miljoen FF). Jaarlijks verkoopt hij zo’n 700.000 brillen (productie: 85% in Frankrijk, 15% in Japan) en hij heeft wereldwijd een dikke 10.000 verkooppunten. Liggen het best in de markt: Duitsland, Italië en Frankrijk (België zit in de top tien). In oktober van dit jaar loopt er in het Parijse Musée des Arts Décoratifs een retrospectieve die de bezoeker een kijk geeft op de 20-jarige loopbaan van een gerenommeerd brilontwerper.

SERGE VANMAERCKE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content