Vlaams volksvertegenwoordiger Luckas Vander Taelen (Groen!) schreef in oktober 2009 een column in De Standaard over de problemen waarmee hij in zijn Brusselse buurt geconfronteerd wordt. Hij maakte kritische bedenkingen over veiligheid en multiculturaliteit in Brussel. Over de wijk in Vorst waar hij woont, stelde hij onomwonden: “Een getto. Mijn dochter heeft het al lang opgegeven om die wijk in te gaan. Daarvoor is ze net iets te vaak uitgescholden voor veel onfraais. Ik fiets er elke dag door en beleef steeds een ander avontuur. Dubbel geparkeerde auto’s, chauffeurs die een kruispunt blokkeren om met elkaar te praten, rondhangende jongeren die je bekijken alsof je op hun privédomein bent.” Vander Taelen schreef voorts dat hij meer dan eens beledigd werd door allochtone jongeren. In zijn column nam hij het ook op voor een Frans-Marokkaanse kunstenaar die in zijn Brusselse galerij een kunstwerk moest verwijderen omdat het beledigend zou zijn voor de islam.
Vander Taelen kreeg de volledige linkerzijde over zich heen. Paul Goossens, diens zoon en KVS-baas Jan Goossens, Kristien Hemmerechts: allemaal gaven ze Vander Taelen de volle laag. De politicus werd door de linkerzijde – zijn eigen ideologische biotoop – geëxcommuniceerd. In het boek Berichten uit Brussel. Leven in de hoofdstad brengt Vander Taelen het relaas van de commotie die zijn column teweegbracht.
Hij rekent af met de selectieve verontwaardiging van de linkerzijde die overal pleit voor respect voor de mensenrechten, vrije meningsuiting en gelijkheid van man en vrouw, maar die principes niet toepast op de Belgische allochtone bevolking. Vander Taelen, die een overtuigd aanhanger blijft van de multiculturele samenleving, stelt vast dat “de Belgisch-Marokkaanse gemeenschap steeds meer op zichzelf is georiënteerd”. Hij vindt het jammer dat de linkerzijde het debat weigert aan te gaan uit vrees om voor extreemrechts versleten te worden. Volgens Vander Taelen “is de rechterzijde er ook nooit in geslaagd een geloofwaardig antwoord te formuleren op de problemen in Brussel. Daar ligt een grote kans voor de linkerzijde”. Maar dan moet die wel niet bang zijn om te pleiten voor het respecteren van de westerse waarden of de principes van de Verlichting, stelt hij.
Berichten uit Brussel, een noodzakelijk boek voor wie de problemen in de hoofdstad wil begrijpen, beperkt zich niet tot de samenlevingsproblemen tussen allochtonen en autochtonen. Vander Taelen gaat ook in op het Brusselse malgoverno. Als voormalig Vlaams schepen in Vorst is Vander Taelen ook hier een ervaringsdeskundige. Hij vertelt haarfijn hoe de 19 Brusselse burgemeesters er alles aan doen om hun machtspositie te behouden. Ze willen tot elke prijs vermijden dat nieuwe bevoegdheden worden overgeheveld van de gemeenten naar het gewest. Want op het gewestniveau hebben de Vlamingen een blokkeringsminderheid. Die obsessie van de Franstaligen is volgens Vander Taelen “een rem op de ontwikkeling van Brussel tot een moderne Europese metropool”.
Luckas Vander Taelen, Berichten uit Brussel. Leven in de hoofdstad, Houtekiet, 2010, 131 blz, 14,95 euro
Alain Mouton
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier