Een goed gps-systeem: geen sinecure

Adres intikken, starten, klaar. Het lijkt eenvoudig, maar achter het betere gps-systeem schuilt een lange ontwikkeling. Met specifieke vereisten voor zelfs een piepkleine markt als Vlaanderen.

Al zes jaar trekt hij ten strijde, Ronald De Wilde. Sinds 1999 is hij bij Pioneer Benelux als new technology manager betrokken bij de ontwikkeling van de geavanceerde gps-systemen. “De eindgebruiker beseft niet wat er allemaal aan is voorafgegaan, als hij een adres in zijn gps ingeeft,” lacht hij. “En wat voor overredingskracht we moeten bundelen om een Japans systeem perfect op maat van de Vlaming te snijden.”

Verdwalen in Brussel

We kunnen het ons voorstellen. Voor Pioneer Japan is Vlaanderen een piepkleine stip op de wereldkaart. En toch passen ze hun navigatiesystemen aan zo’n onvindbare regio aan. “Op voorwaarde dat je ze natuurlijk kan overtuigen dat die aanpassingen nodig zijn,” weet Ronald De Wilde. En hij geeft een voorbeeld: Brussel. Negentien afzonderlijke gemeenten, maar voor de doorsnee Vlaming één entiteit. “In onze eerste modellen moest je eerst de gemeente inbrengen, dan pas de straat. Als je naar de Lepelstraat in Brussel wilt en je weet niet met zekerheid dat die zich in Elsene bevindt, dan heb je een probleem. Terwijl een Japanner niet snapt dat je niet weet naar welke gemeente je wilt.” Nu, mee onder impuls van de Benelux-mensen, biedt Pioneer-navigatie de mogelijkheid om vanuit een straatnaam te vertrekken en dan de gemeente te selecteren.

Ieder land is anders, en dat impliceert andere algoritmen in de software. Vlaamse wegen lopen door het dorpscentrum, in Nederland wentelen ze zich eromheen. Terwijl het wegennet in centraal Engeland stervormig rond de M25-autoweg is opgebouwd. Het vereist telkens een andere manier om de ideale route te berekenen. Maar er spelen ook andere, culturele aspecten mee. Een Vlaming in de file wil zo snel mogelijk ontsnappen. Heeft hij een gps met TMC (Traffic Management System, info die vanuit een verkeerscentrum via een radiostation wordt doorgestuurd), dan wil hij dat het systeem bij het naderen van die file een alternatieve route voorstelt. Niet zo in het thuisland van Pioneer. Japanners in de file willen maar één ding: weten hoe lang ze erin zullen staan, niet hoe ze kunnen ontsnappen.

Een Vlaamse meisjesstem

In het moederbedrijf van Pioneer zuchtten ze ook eens diep toen Ronald De Wilde vroeg om een Vlaamse stem in de gps te stoppen. Want wat voor gedubde tekenfilms geldt, is ook zo voor de gps: twintig jaar geleden pikten we die Noord-Nederlandse stem nog, nu niet meer. “Je moet een heel stevig dossier hebben om dat af te dwingen. Vooral omdat de Britten geen specifieke versie willen voor de Schotten en Ieren, die toch wel talrijker zijn dan wij. En zo’n investering kan tellen.”

En er komt inderdaad meer bij kijken dan een dagje studio voor een lieftallige jongedame. Daarna volgt eindeloos knip-, plak- en testwerk. Omdat alle afzonderlijke woorden, samen zo’n 1800 stukjes zin, ook als een zin moeten klinken als ze aan elkaar worden gekleefd. Alleen: links zoals in rechts en daarna links houden heeft een andere intonatie dan in nu links rijden. Hoewel, nu links afslaan is een ongelukkig voorbeeld. Ronald De Wilde: “Voor een Brit is het heel gewoon om zijn gps te horen zeggen, “turn left now”. Een Vlaming ervaart “sla nu rechtsaf” als een bevel. Wij gooiden die nu er dus uit. Gewoon “rechts afslaan” klinkt meer als een… advies.”

Geen Vlaamse, maar een Europese vraag was: de software zo schrijven dat het systeem veel sneller een nieuwe route berekent wanneer je van een oorspronkelijk traject afwijkt. “Omdat Europanen anders denken. En vooral willen meedenken. Een Japanner vindt het normaal dat hij naar de oorspronkelijke route wordt teruggestuurd. Wij ergeren er ons aan als het systeem blijft zeggen dat je moet omkeren.”

Beveiliging tegen diefstal

Een nieuw navigatiesysteem testen, gebeurt niet in een mum. De eerste versie die Pioneer in 1999 lanceerde, werd net geen jaar lang getest. Concreet: een groepje mensen dat samen 2 miljoen kilometer in de Benelux bij elkaar reed. Om zelfs de piepkleinste foutjes uit het systeem te vlooien. Twee miljoen kilometer zonder dat het toestel werd gejat, want Pioneer Benelux koos voor een afneembaar scherm. Ronald De Wilde lacht opnieuw. “Onvoorstelbaar hoe we daarvoor hebben moeten vechten. Zo’n afneembaar scherm is niet alleen duur, het heeft ook verregaande technische implicaties. En in Japan snapten ze maar niet waarom we dat wilden. Waarom niet? Omdat Japanners geen autoruiten kapotslaan om radio’s te pikken. Dat is daar ondenkbaar.”

Kwestie van cultuur, inderdaad.

Jo Bossuyt