Een gedurfd geluid

Bevries volgend weekeinde uw lectuur van jaarverslagen, marketingrapporten, personeelsevaluaties en duik in een leerzaam boek. Het vertelt waarom de Arabische omwenteling en de stroom van nieuwe inwijkelingen zeer problematisch zijn. Veel hebt u er nog niet over gehoord, want het bundelt meningen over de islam én leidt tot onplezierige economische en maatschappelijke besluiten.

De dertig auteurs counteren het luie denken. De Islam, kritische essays over een politieke religie, uitgever ASP, is samengesteld en ingeleid door Wim van Rooy en zijn zoon Sam. Merkwaardige teksten schrijven onder meer Machteld Allan (moslims over niet-moslims), Koen Elst (1500 jaar moslims en hindoes in India), Ronald Commers (euro-islam en eurocommunisme). Van Rooy sr, een progressieve vrijzinnige die, zoals Sam, ziek is van de schijnheiligheid van zijn linkse (ex-) vrienden, is getraind. Zijn eersteling over de islam, De malaise van de multiculturaliteit (Acco 2008), schilderde diens middeleeuwsheid. Op elke bladzijde duikt de vraag op: waarom hebben wij de sluizen geopend voor tienduizenden mensen die afwijken van wat onze samenleving en onze bedrijven nodig hebben: bekwame, goed opgeleide, zelfstandige denkers, uitvinders, taboebrekers. In hun plaats kwamen ‘nieuwe Belgen’ die opgekweekt zijn tot beroepsslachtoffer (‘t is het Westen, ‘t is de leraar, ‘t is de politie, ‘t zijn de joden, ‘t zijn de christenen, ‘t zijn de kruisvaarders).

Het boek is anders gecomponeerd dan Deutschland schafft sich ab van de socialistische ex-Bundesbank-bestuurder Thilo Sarrazin (1 miljoen exemplaren verkocht), maar de kern is dezelfde. De islam is een religie van stilstand, van onderworpenheid, van afkeer van dar al-harb (huis van de oorlog, onze wereld). Koppel deze vaststelling aan de demografische impact van moslims in Duitsland (of België), aan de slome tot afgewezen coëxistentie bij moslims hier, aan hun zwakke prestaties op wetenschappelijk en technologisch gebied. Harvard publiceert jaarlijks evenveel wetenschappelijke teksten, rond 14.000, als heel de Arabische wereld. De bundel van de Van Rooys etaleert dat de islam in anderhalf millennium nergens Verlichting bracht, op elke cultuur parasiteerde en die ten slotte volledig of gedeeltelijk verwoestte.

Voka en andere vriendelijke werkgeversverenigingen die uit overtuiging, uit sociale schrik, of uit politieke correctheid warme woorden spreken over de diversiteit (codetaal voor niet-westerse immigratie), zouden zich moeten inspireren op landen die deskundiger omspringen met inwijking: de VS, Canada, Denemarken en Nederland, om slechts vier voorbeelden aan te halen. Wat werkgevers zeker ter harte moeten nemen, is de afwezigheid in België van studies over de kosten van de niet-westerse inwijking en hoe dat gebrek aan serieus cijferwerk te verklaren is. De belangrijkste reden is ‘moral reading’; politologen en sociologen aarzelen om humanitaire, politieke of sentimentele redenen de waarheid te doorgronden. De economen laten het onderwerp links liggen, want het is o zo gevoelig. Zijn er dan geen sympathieke moslims hier en elders? Uiteraard, maar dat argument doet niet ter zake. In 1929 had de Nazi-partij 178.000 leden, 0,25 procent van de Duitsers. Een zwijgende meerderheid is klei in de handen van elke gemotiveerde en gefrustreerde voorhoede.

Sam Van Rooy, De Islam, kritische essays over een politieke religie, ASP, 2010, 784 blz, 29,95 euro.

FRANS CROLS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content