Een gebrek aan mobiliteitsvisie

ERGENS MIDDEN vorige week verwees federaal minister van Mobiliteit François Bellot (MR) de plannen van de NMBS om fietsen tijdens de spitsuren niet langer op de trein toe te laten, naar de prullenmand. Maandag reageerde Sophie Dutordoir, de CEO van de spoorwegoperator, erg afwijzend op het voorstel om de treinbegeleiders op sommige lijnen af te schaffen. Dat idee staat in het ontwerp van beheersovereenkomst dat dit weekend uitlekte. Het lijken twee details, maar ze zijn symptomatisch voor de diepe malaise waar de verhouding tussen de politiek en de NMBS zich in bevindt. Politici vinden het doodnormaal te kankeren op de manke dienstverlening en de almacht van de vakbonden bij de NMBS. Bij het spoorbedrijf leiden besparingen en politieke bemoeizucht tot frustratie. De jongste jaren is de bestuurlijke stilstand bij het Belgische spoorbedrijf bijwijlen tot een kunstvorm verheven. Al sinds 2012 verzaakt de regering-Michel aan haar taak om de krachtlijnen van een nieuw beheerscontract met de spoorwegoperator uit te tekenen. Eigenlijk is dat een stuitend gebrek aan mobiliteitsvisie. Deze beleidsploeg is in haar ambitie voor het spoorvervoer nooit verder geraakt dan een noodzakelijke, maar stuurloze besparingsoefening. De uitzondering die de stelling bevestigt, is de minimale dienstverlening die Bellot kon doordrukken. Over zes maanden loopt de regeerperiode ten einde. Binnen nog eens vijf jaar klopt de liberalisering van het nationale reizigersvervoer aan de deur. Een nieuw beheerscontract met een prominente rol voor de NMBS, inclusief fietswagons en een helder financieringsmechanisme, is in ons fileland het olympische minimum dat de regering-Michel zou moeten halen. Het gebakkelei van de jongste dagen indachtig, valt het te betwijfelen of zelfs dat resultaat haalbaar is.