Duurdere medicijnen moeilijk zomaar te slikken

Een resem niet-terugbetaalde en vrij verkrijgbare geneesmiddelen is een stuk duurder geworden. Daarbij onder meer de bekende keelpastilles Strepsils, het vitaminemerk Revitalose, de neusspray Rhinospray en Buscopan, een courant gebruikt middel tegen buikkrampen.

Het publieke ongenoegen over die in sommige gevallen wel erg forse prijsstijgingen – tot meer dan een kwart voor Strepsils bijvoorbeeld – had tot gevolg dat de farmasector meteen zijn stekels opzette. Die wijst er terecht op dat de prijsverhogingen het gevolg zijn van een goedkeuring door de prijzencommissie van Economische Zaken. Die goedkeuring is gebaseerd op ongetwijfeld goed gestoffeerde dossiers over productie- en transportkosten, die werden ingediend door de producenten.

Het probleem is vooral dat die hogere prijzen steeds geruisloos worden ingevoerd, om niet te zeggen stiekem. Zeker in de wetenschap dat zulke prijsstijgingen geen unicum zijn, maar een jaarlijks terugkerend gegeven. Het was puur per toeval dat de jongste serie prijsstijgingen over de taalgrens is uitgelekt. En dan enkel nog omdat de verhogingen deze keer toch wel écht opvallend fors waren. En het is niet meer dan normaal dat apotheekklanten maar moeilijk kunnen vatten waarom een veel gekocht middel, dat al decennia op de markt is, plots zoveel duurder moet en kan worden.

De farmasector moet dan ook niet zo verontwaardigd reageren. Eigen schuld, dikke bult. Om de groeiende achterdocht bij de apotheekbezoeker weg te nemen, zou de sector er goed aan doen om transparanter te worden over de prijsvorming van geneesmiddelen. Want de perceptie dat farmabedrijven vaak te veel en gemakkelijk geld verdienen op de rug van de zieke medemens, wordt door dit alles alleen maar versterkt. Vooral ook omdat in sommige andere landen heel wat prijzen van vrij verkrijgbare geneesmiddelen beduidend lager zijn.

De farmasector maakt het er voor zichzelf niet eenvoudiger op door er op te wijzen dat vele geneesmiddelen die wél door de ziekteverzekering worden terugbetaald, goedkoper zijn geworden. Die dalingen gebeuren echter automatisch voor oude geneesmiddelen buiten octrooi, en komen in eerste instantie de ziekteverzekering zelf ten goede.

De mist die wordt gespuid over de prijzen van geneesmiddelen heeft gelukkig ook een positieve zijde. Voor de consument welteverstaan. Steeds meer apotheekklanten die vele jaren zonder verpinken de rekening hebben betaald, zullen zich nu toch vragen stellen over hun stijgende uitgaven. Terwijl de gemiddelde consument al lang inspeelt op prijsaanbiedingen voor voeding, drank, textiel of auto’s, groeit het besef dat ook voor vrij verkrijgbare geneesmiddelen de prijzen best met elkaar worden vergeleken en niet altijd moet worden gegrepen naar het oude vertrouwde merk. De apotheker zal het in ieder geval graag horen. Die heeft niet liever dan dat zijn adviserende taak dikker in de verf wordt gezet en de klantenbinding wordt versterkt.

Maar voor sommige farmabedrijven, die sterk afhankelijk zijn van enkele verkooptoppers en nu heel wat klanten dreigen te verliezen aan goedkopere concurrenten, kan dit wel eens een bittere pil worden. (T)

Door Bert Lauwers