DROOMBANK ?

GRENZELOOS.

Het verhaal van Bankunie begint dertig jaar geleden (1966) en in de beste Martin Luther-traditie : met een droom. Omdat de jaren zestig een reeks buitenlandse bedrijven naar de Antwerpse Kempen brengen, stichten enkele Kempische ondernemers in een golf van optimisme hun eigen bank : Bankunie. Onder de oprichters van het eerste uur onder meer ook doctor Paul Janssen van Janssen Pharmaceutica (Beerse).

Bankunie was in de eerste plaats het geesteskind van drie families : de Antwerpse families Van Gorp (wegenbouw) en Mortelmans (steengroeven) en de Turnhoutse familie Hendrickx. Vooral Alfons Hendrickx, een accountant uit Ravels, was de drijvende kracht. Bankunie had, tot eind de jaren tachtig, een reputatie als regionale bank, die aardig wat kredieten en spaargeld wist aan te trekken.

In 1990 onderging de bank op het vlak van het aandeelhouderschap een belangrijke facelift. Het aandeelhouderssyndicaat, dat Bankunie altijd stevig en Vlaams wist te verankeren, bleef behouden maar werd ingevuld door andere spelers. De families Mortelmans, Van Gorp en Hendrickx verdwenen van het toneel (opvolgingsproblemen, marktsituatie) en de West-Vlaamse ondernemer Albert Barroo (van de Poperingse Groep Barroo, met onder meer een fiduciaire, het softwarehuis ICS, een kantoorinrichtingszaak,…) vulde de lacune op. Met 60 procent werd hij op dat ogenblik de zwaarst wegende partner. Albert Barroo was (en is ook vandaag nog) “gemandateerde” namens 7 (West-Vlaamse en Antwerpse) families die via 2 Luxemburgse en 1 Belgische holding hun Bankunie-aandelen controleren. Een Antwerpse groep rond Robert Cuypers had zich eerder (1988) reeds ingekocht voor 15 procent.

Na de “blijde intrede” van het Nederlandse Ohra (1996) zijn de verhoudingen eventjes anders gaan liggen (zie organogram). Essentieel is dat het aandeelhouderssyndicaat zich profileert over de provinciale (Antwerpen-West-Vlaanderen) grenzen en zelfs over de landsgrenzen (Nederland) heen.

Albert Barroo zegt dat hij zich heeft ingekocht bij Bankunie omwille van het sluimerend potentieel. Onder zijn impuls ging Bankunie expliciet de toer op van de kredietverlening, maar ook van (alle) andere bancaire diensten. Bankunie, dat zich qua opstelling graag spiegelt aan het voorbeeld van de Bank van Roeselare, tekent voor een portefeuille van 25 miljard frank (ter vergelijking : Bank van Roeselare was voor de overname door KB goed voor 87 miljard). “KB heeft inmiddels ook goed en wel door hoe veel efficiënter de nieuwe dochter wel is in vergelijking met de moeder,” zegt een anonieme bron binnen Bankunie.