“Vroeger was dit de drukste straat van België”, zegt Siu-Kan Yu, terwijl we door het raam van zijn restaurant naar buiten kijken. “Dit was het kloppende hart van het Antwerpse Schipperskwartier.”
Yu neemt plaats aan een tafeltje bij het raam en vertelt: “Mijn grootvader was een zeeman die tussen Europa en Amerika voer. Zijn grote droom was in de Chinese wijk van San Francisco een restaurant te beginnen. Het lot besliste er anders over. Het schip waarmee hij de oceaan zou oversteken, werd door een Duitse onderzeeër gekelderd. Mijn grootvader overleefde de ramp, en vond een nieuwe job in een Chinees restaurant in Parijs. In 1946 kwam hij naar Antwerpen en opende een restaurant voor zeelui. De zaak was meteen een succes. Niet alleen bij de matrozen. Ook de Belgen wilden weten wat op ons menu stond.”
Yu schenkt een kopje thee in. “In 1967 nam mijn vader de zaak over. Hij vernieuwde het interieur met authentieke Chinese ornamenten en materialen. Allemaal handwerk. Het restaurant ziet er nog exact hetzelfde uit. Heel wat klanten appreciëren dat. Wie hier iets komt eten, waant zich in China.”
“Chinezen hechten veel belang aan de symbolische waarde van dingen”, zegt Yu’s echtgenote Sabina. “Het nieuwjaarsfeest is een goed voorbeeld. Vroeger dachten de Chinezen dat er op oudejaarsavond een monster ronddwaalde en mensen aanviel. Op Nieuwjaar werden die met vuurwerk weggejaagd en zochten familieleden elkaar op, om te zien of ze ongedeerd waren.” Yu knikt. “Met Chinees Nieuwjaar zit ons restaurant vol familieleden die ons geluk komen wensen. Maar dit jaar zal het anders zijn. Nu dwalen er geen spoken, maar virussen rond.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier