Dilemma.

Stel, er staat iets te gebeuren. Je bent daar pertinent zeker van. Drie onafhankelijke bronnen bevestigen je dat. Maar het wordt door de direct betrokkenen formeel ontkend – niet onlogisch, gezien hun onmiddellijk belang in de zaak. Bovendien is door erover te berichten de kans groot dat datgene wat te gebeuren staat, zich uiteindelijk niet zal voltrekken.

Klinkt dit u als surrealistisch in de oren? Wel, het is pure realiteit. Want met dit journalistieke dilemma werd deze redactie vorige week geconfronteerd.

Even terug in de tijd. Op 26 maart onthult Trends op zijn website dat minister van Ambtenarenzaken en Modernisering van de Openbare Besturen Luc Van den Bossche ( SP.A) de nieuwe gedelegeerd bestuurder wordt van luchthavenexploitant Biac. Daar volgt hij Pierre Klees op, die voorzitter wordt. Het bericht wordt de dag nadien overgenomen door radio en televisie en daarna officieel bevestigd.

De overstap is niet geheel onverwacht. De Gentse socialist had al eerder te kennen gegeven dat hij de politiek moe was en hengelde naar een managersfunctie in de privé. Zo circuleerde enige tijd het bericht dat er aftastende gesprekken waren met Ernst & Young. En even werd Van den Bossche zelfs getipt als de nieuwe NMBS-topman, een scenario dat al gauw op de achtergrond verdween door de benoeming van Karel Vinck. Maar vorige week wordt deze laatste piste opnieuw op zeer formele wijze aan de redactie bevestigd, door drie onafhankelijke bronnen vanuit de drie regeringspartijen (zie blz. 16).

De informatie die ons ter ore komt, luidt als volgt: onder het goedkeurend oog van PS-voorman Elio Di Rupo zou tussen de primus inter pares van deze regering, Guy Verhofstadt ( VLD), en Luc Van den Bossche de afspraak zijn gemaakt dat deze laatste binnen een termijn van één tot twee jaar de post krijgt van gedelegeerd bestuurder bij de NMBS. Biac vormt dus slechts een ‘tussenstation’. Huidig spoorbaas Vinck, die nu al 63 is, wil na de verkiezingen zijn beruchte ondernemingsplan aan de regering voorleggen, met daarin het beladen woord ‘efficiëntie’ als marsorder. Tegelijk speculeert hij op de omvorming van de NMBS tot een holding met diverse werkmaatschappijen. Voor de syndicaten is dit een duivels plan.

De carrièresprong van Van den Bossche gaat ervan uit dat de relaties met de vakbonden (zie ook blz. 48) nog verder zullen verzieken. Vroeg of laat – zo luidt de redenering – staat het sein op groen voor een strategische wissel. En hier komt het SP.A-zwaargewicht dan het rangeerstation uitrijden. Dit zou onder meer verklaren waarom de benoeming van Luc Van den Bossche bij Biac weinig om het lijf heeft: in werkelijkheid blijft Klees er alle touwtjes in handen houden. Voor een machtspoliticus als Van den Bossche – geschaafd en gehard op de keien van de Wetstraat – is dat op z’n zachtst gezegd een atypische situatie.

De dubbele politieke benoeming van de SP.A-politicus wordt (uiteraard) door de betrokkene zelf categoriek ontkend. Een week lang moest Trends trouwens wachten op die officiële repliek – in tussentijd, zo vernamen we, waren er wel diverse contacten tussen zijn kabinet en het Biac-bestuur. Uiteindelijk zond Van den Bossche ons vorige vrijdag zijn ontkenning per e-mail door. Waarvan akte.

We besloten, vertrouwend op het gezag van onze bronnen, toch te publiceren. Er resten ons nu nog twee mogelijkheden. Eén: Luc Van den Bossche wordt binnen afzienbare tijd de nieuwe NMBS-baas, hoewel het artikel nu nog in alle toonaarden wordt ontkend. Twee: de benoeming gaat niét door en niemand zal ooit weten of dit artikel het bij het rechte eind had. Zoals gezegd: een dilemma.

Piet Depuydt

Vroeg of laat – zo luidt de redenering – staat het sein

op groen voor een strategische wissel bij de NMBS. En hier

komt Luc Van den Bossche

het rangeerstation uitrijden.