“DHL moet blijven!”

Een afbouw van onze sociale bescherming? 85 % van de CEO’s heeft het ervoor over als we zo het tekort in de sociale zekerheid kunnen opvangen. En Vlaamse en Waalse entrepreneurs denken zeer verschillend over de prestaties van de regering-Verhofstadt en het DHL-dossier.

Gaat het slecht met de NV België? Vergeleken met drie maanden geleden zijn de CEO’s en accountants iets minder optimistisch over de economische conjunctuur en de koers van de dollar. Ze zien de toekomst een stuk rooskleuriger in wanneer het gaat over de euro en vooral de toekomst van het eigen bedrijf.

Maar die NV besturen, dat is een ander paar mouwen. Want Vlamingen en Walen houden er over heel wat zaken een andere mening op na. Bijvoorbeeld over het economisch presteren: 43,1 % van de Franstalige res-pondenten verwacht pas binnen meer dan twaalf maanden een economisch herstel te zien (34,3 % aan Vlaamse kant), terwijl 42,1 % van de Nederlandstaligen dat verwacht binnen de zes maanden of minder (36,4 % bezuiden de taalgrens).

Ander mooi voorbeeld: de toekomst van het koeriersbedrijf DHL. Maar liefst 78,3 % van de Vlaamse CEO’s en leden van het Instituut van de Accountants en de Belastingconsulenten ( IAB) vindt dat de regering milieu- en geluidsnormen mag aanpassen om maximale werkgelegenheid in België te creëren, terwijl net iets meer dan de helft van hun Waalse collega’s dat een stap te ver vindt. Sommige CEO’s reageren impulsief: “DHL moet blijven!”, anderen bekijken het nuchter: “Doe niet zo druk. De grond- en huizenprijzen rond Zaventem stijgen nog steeds.”

Verhofstadt: voordeel van de twijfel

De huidige regering krijgt dan ook een diffuus rapport. Op een schaal van 1 (helemaal niet) tot 5 (heel sterk) krijgt premier Guy Verhofstadt een 2,7 op de vraag in welke mate de res-pondenten nog geloven in de bestuurbaarheid van België door de paarse regering. In het zuiden van het land scoort de VLD‘er een vlotte 3: 56,5 % geeft hem een 3 of meer. In Vlaanderen geeft 53,6 % hem een 2 of minder, wat resulteert in een ietwat magerder 2,7. Een Nederlandstalige CEO verwacht dat “België op korte tot halflange termijn een diepe constitutionele crisis ondergaat. De communautaire problematiek is door Verhofstadt steeds onderschat.” Maar, merkt een Waalse collega op: “Les autres, c’est encore pire.” Het zwakke punt zit hem niet in de competenties van de ploeg-Verhofstadt, merkt een Franstalig IAB-lid op, maar “in de loyauteit van zijn partners”.

De regering staat sowieso voor een pak zware dossiers deze herfst. Wellicht het heetste hangijzer zijn de tekorten in de sociale zekerheid. Niet verwonderlijk is 80,1 % van de respondenten niet enthousiast over de mogelijke invoering van een algemene sociale bijdrage. Voorstanders zijn eerder ten zuiden van de taalgrens (25,8 %) te vinden dan erboven (16,3 %), maar wanneer het aan economisch België ligt, stopt minister van Sociale Zaken Rudy Demotte ( PS) zijn idee best weg in een heel diepe lade. Want, merkt een Nederlandstalige accountant op: “De invoer van de algemene sociale bijdrage zal slechts een beperkt effect hebben. De fundamentele stijging van de kosten in de sociale zekerheid zal geenszins ombuigen.”

Die kosten swingen de pan uit, vindt een overgrote meerderheid. Maar liefst 85,3 % van de CEO’s (tegenover 74,5 % van de IAB-leden) vindt dan ook dat de overheid moet snoeien in de uitgaven om het tekort in de sociale zekerheid op te vangen, zelfs wanneer dat leidt tot een afbouw van onze sociale bescherming. “De misbruiken moeten eruit,” is met ruime voorsprong de populairste reactie. “Het debat gaat niet over te grote uitgaven, maar over de juiste besteding ervan,” meent een Vlaamse bedrijfsleider.

Opvallend: hoewel Walen in het noorden van het land soms nogal makkelijk met het imago van profiteurs worden opgezadeld, is het animo voor drastische ingrepen daar groter: 84,2 % is bereid de sociale bescherming af te bouwen, tegenover ‘slechts’ 76,5 % aan Vlaamse zijde. “We hoeven niet per se het beste vangnet ter wereld te hebben,” klinkt het. “België heeft al veel van zijn beslissingscentra verloren, laten we het land opnieuw concurrentieel maken voor buitenlandse investeringen.”

Boete wegens delokalisering

Maar zelfs de methodes om dat doel te bereiken, verschillen in Vlaanderen en Wallonië. In Frankrijk experimenteert de regering met maatregelen om het vertrek van jobs naar het buitenland tegen te gaan. En blijkbaar druppelt het in Brussel wanneer het in Parijs regent, want iets meer dan de helft van de Franstalige respondenten staat achter de idee om bedrijven die werkgelegenheid delokaliseren, financieel te bestraffen. Aan Nederlandstalige zijde is dat slechts 34,8 %.

Het is trouwens de enige vraag waar een opvallende kloof is te merken tussen enerzijds CEO’s, waarvan slechts 29,4 % zo’n maatregel zou steunen, en anderzijds de accountants en belastingconsulenten, waarvan 45,1 % graag financiële straffen zou uitgedeeld zien. Toch blijft een ruime meerderheid (60,2 %) tegen. “Wat voor onzin is dat nu?” vraagt een CEO zich af. “Bestraffing werkt ook negatief, want het moedigt niet bepaald aan om nieuwe bedrijven naar België te lokken.”

Zal de regering-Verhofstadt zich vastrijden op deze dossiers? Het blijft mogelijk, en volgens sommigen zelfs wenselijk. Wil dat zeggen dat we daarom slechte bestuurders hebben? “Absoluut,” merken sommige respondenten aan weerszijden van de taalgrens op. Maar, dames en heren politici, de volgende reactie van een Vlaamse CEO willen we u niet onthouden: “Het zijn vooral journalisten die het land onbestuurbaar maken, door steeds te vitten op politici en elke on-enigheid onwaarschijnlijk uit te vergroten.”

Luc Huysmans