DEXIA: “CLASS ACTION IS PURE CHANTAGE”

De factuur van de Amerikaanse advocaten in de L&H-zaak liep te hoog op. Dexia gooit de handdoek in de ring.

Dexia wordt in drie landen geconfronteerd met gedupeerde beleggers. In België en de VS zweet de bank de zaak-Lernout & Hauspie uit. In Nederland en bij ons wordt de strijd gestreden over een aandelenlease. Ste-faan Decraene, topman van Dexia Bank België, is dus een ervaringsdeskundige in collectieve rechtsgeschillen. “Met het Nederlandse systeem kan ik leven, omdat er eerst een akkoord wordt gesloten met een vereniging die schadelijders vertegenwoordigt. Als de rechter dat goedkeurt, bindt het iedereen in dezelfde situatie. Zij die niet akkoord gaan, kunnen eruit stappen en het proces verderzetten. Zo vinden we een gezond evenwicht tussen het consumentenbelang en het bedrijfsbelang. De typisch Amerikaanse claimcultuur duikt al voor een stuk op in Nederland. In België zijn we zo ver nog niet, en ik hoop dat het zo blijft. We moeten hier een goed evenwicht vinden bij de uitwerking van de class actions. Als de advocaten een percentage van de opbrengst krijgen, loop je het risico dat verenigingen opduiken voor wie het eigenbelang primeert.”

De volledige informatie-uitwisseling drukte sinds 2003 op het management van Dexia. Een permanent vijfkoppig team onder leiding van general counsel Ann De Roeck moest 1,5 miljoen documenten vinden, vertalen en stockeren in 270 dozen. L&H kostte Dexia 1 miljoen dollar per maand. Het betaalt 700 dollar per uur voor een Amerikaanse advocaat, dubbel zoveel als de Brusselse confraters (Clifford Chance). De Roeck: “En dan hebben we hier niet eens de goedkoopste gekozen. De tegenpartij hield er rekening mee dat we de steeds stijgende kosten ooit wel beu zouden worden. 97 % van de class actions wordt ooit gesetteld. Pure chantage.”

PIJNLIJKE VERGISSING

In overleg met de grootste belangenverenigingen sloot Dexia ook in Nederland vorige maand een minnelijke schikking inzake Legiolease. Decraene: “Tijdens de due diligence over de overname van Labouchère hadden we niet gezien dat er zo’n moeilijk dossier als Legiolease tussen de mogelijke claims verscholen zat. Als we dat hadden geweten, hadden we het nooit gekocht.”

Decraene betaalt liever de factuur in Nederland, omdat de gewezen cliënten zelf het grootste deel krijgen. “In de VS gaat wellicht een kwart van de dading van 60 miljoen dollar naar de advocaat, die bovendien de hele mallemolen in gang stak,” klinkt het. “Waar is de rechtvaardigheid in dit systeem? De belegger is hier niet mee gediend.”

Had Dexia ook bij de overname van Artesia niet moeten zien dat L&H tot hoge claims kon leiden? Decraene: “Neen. L&H was voor ons enkel een kredietrisico, geen juridisch risico. Het was een complete verrassing. We zijn nog steeds verontwaardigd dat Dexia in verdenking werd gesteld. Voor mij zijn die 95 kredietdossiers aan L&H de normaalste zaak van de wereld. Dat geld zijn we grotendeels kwijt. Komt daarbij de advocatenfactuur: 15 miljoen euro. Dexia is de grote verliezer in de zaak-L&H.”