DE VEREFFENAAR?

Op maandag 2 februari stapt Christine Morin-Postel (51 j.) de Koningsstraat 30 binnen voor haar eerste werkdag als gedelegeerd bestuurder van Generale Maatschappij. Mevrouw Morin-Postel arriveert om spaanders te hakken, niet om haar tijd te verbeuzelen. Wordt zij de vereffenaar van de oudste Belgische holding? Christine Morin-Postel studeert politieke wetenschappen, start haar loopbaan bij de Gewestelijke Kamer van Koophandel in Noord-Normandië – haar geboortestreek -, wordt ambtenaar ( Anvar), risicokapitalist, internationaal directeur van het nutsbedrijf Lyonnaise des Eaux, bankier bij Indosuez en chirurg van de vastgoed-elefantiasis van Suez. Haar verhuis naar Brussel leidde tot de verkoop van haar appartement in Parijs. Maar, typisch Frans, zij blijft conseillère communale van Sainte-Marguerite-de-Viette in de Calvados, waar zij let op de gemeenteboekhouding.

Christine Morin-Postel wekt de nieuwsgierigheid en de lijst van aangevraagde interviews is ellenlang. Damestijdschriften staan ditmaal ook in de rij. Zij zullen een autoritaire, wilskrachtige vrouw ontmoeten met een onvoorwaardelijke toewijding aan Gérard Mestrallet. Christine Morin-Postels benoeming is merkwaardig. De discussie over de vraag of de oudste Belgische holding vandaag machtig is, blijft open. Het volstaat om te stellen dat traditioneel en maatschappelijk de top van Generale Maatschappij het sublieme einde is van elke Belgische loopbaan. Daar een First Lady vinden is voor het vrouwonvriendelijke Belgische bedrijfsleven vervaarlijk.

Een sleutelgegeven voor Morin-Postels Brusselse jaren is haar verhouding tot Gérard Mestrallet, hoofd van Suez Lyonnaise, ex-gedelegeerd bestuurder van Generale Maatschappij (tot medio 1996) en, zeggen betrouwbare Parijse bronnen, grote toeverlaat van de nieuwe gedelegeerd bestuurder. De dynamische en durvende dame zat na haar jaren als pionier van de buitenlandse expansie van Lyonnaise des Eaux (vorig jaar fusioneerden Lyonnaise des Eaux en Suez tot Suez Lyonnaise) aan de uitgangsdeur omwille van incompatibilité de caractère met de baas van Lyonnaise des Eaux, Jérôme Monod. De groep Suez gaf haar een tweede kans. Christine Morin-Postel kon als hoofd van Credisuez haar kracht en werklust bewijzen. Zij is daar onder meer Gérard Mestrallet erg dankbaar voor. Vandaar de stap zetten naar de interpretatie van de Brusselse salons dat zij aanbelandt bij Generale Maatschappij om de belangrijkste deelneming van GMB, Tractebel, in het gareel te wringen van Suez Lyonnaise, is logisch. Haar trouw aan Gérard Mestrallet kan de ambitieuze gedelegeerd bestuurder bewijzen door zich hiervoor ten volle in te zetten.

Gérard Mestrallet slaapt slecht van de décote van Suez Lyonnaise en luistert respectvol naar de beursanalisten. Wat hij wil, verschilt naargelang men hem beluistert in Brussel of Parijs. In de Lichtstad laat hij doorschemeren dat de nieuwe statuten van Tractebel – die een inspuiting betekenen van onafhankelijkheid – eindig zijn (zij kunnen inderdaad weggestemd worden door een algemene vergadering), dat Tractebel de GMB-dochter is die de rest in de schaduw zet en de niet-nutsbedrijven weg mogen. In Brussel zegt hij dat Tractebel zijn kampioen is en met de nieuwe statuten kreeg waar het recht op heeft, plus, dat Generale Bank niet zal worden verkocht. De omsingeling van Tractebel wordt uitgetekend in de Brusselse salons als een ruil: Tractebel krijgt een troostprijs, de energie-activiteiten vanSuez Lyonnaise (onder meer Trigen in de VS), en Suez Lyonnaise ontvangt de hoofdprijs, Watco, de afvaldivisie van Tractebel. Suez Lyonnaise wil in Europa prioritair doorbreken in Nederland. Watco is een uitstekende tank voor die veldslag. In dit schema past mevrouw Morin-Postel voortreffelijk.

Christine Morin-Postel is uiteraard een oud-studente van een van de prestigieuze Grandes Ecoles die de Franse maatschappelijke apenrots overheersen. Zij is een ex van Sciences Po maar klom op bij de ingenieurs die Lyonnaise des Eaux overheersen. Mevrouw Morin-Postel maakte op den duur deel uit van het keukenkabinet van Jérôme Monod, alvorens in ongenade te vallen (aldus Parijse waarnemers). Bij een eerste contact in Brussel met haar toekomstige raad van bestuur liet zij zich ontvallen geen problemen te zullen hebben met het Nederlands, want haar kennis van het Duits is goed. De Française is dan wel een talenwonder onder haar landgenoten. Duits, binnenkort wat Nederland, Engels? Zeven jaar geleden was zij uiterst bedrijvig bij de expansie van Lyonnaise des Eaux in het Verenigd Koningrijk. Het doelwit was Anglian Water, een te privatiseren onderneming. De directeur Internationale Expansie scherpte toen haar Engels aan en haalde de voorpagina van de Financial Times als een moderne Jeanne d’Arc. Toen zij internationaal directeur werd, boekte Lyonnaise des Eaux 20% van de omzet in het buitenland, bij haar vertrek 50 procent. Het reizen en onderhandelen op verre continenten beschadigde haar privé-leven. De nieuwe gedelegeerd bestuurder is echtgescheiden en heeft twee kinderen.

Christine Morin-Postel is een ploegspeler, getuigen sommige medewerkers. Zij weet zich goed te omringen, laat een graad van zelfstandigheid, maar gaat haar eigen verantwoordelijkheid nooit uit de weg. Andere bronnen spreken over haar grote ego en eigenzinnigheid. Passons. Voorzitter Etienne Davignon zal het met deze vrouw niet onder de markt hebben. Hij kent haar, want zij maakt al enkele maanden deel uit van de raad van bestuur van GMB, kwestie van te wennen aan l’environnement belge. Belandt voorzitter Davignon opnieuw in de onappetijtelijke situatie van bij de start van de Nieuwe Generale toen de ijdeltuit Hervé de Carmoy zijn président het leven zuur maakte? Nadien ontstond een meer serene samenwerking met gedelegeerd bestuurder Gérard Mestrallet, très boyscout, die de vaderlijke gevoelens van Davignon aansprak. Na de overstap van Gérard Mestrallet naar Parijs om Suez en nadien Suez Lyonnaise te leiden, werd Philippe Liotier de verduldige en goedlachse compagnon van de burggraaf. Net op een ogenblik dat Etienne Davignon publiekelijk zegt er schoon genoeg van te krijgen en voornamelijk uit plichtsbewustzijn het voorzitterschap voort te zetten, volgt een golf van Franse vrouwelijkheid, daadkracht en eigendunk. De match is niet bij voorbaat verloren, eerder zijn Franse hoogvliegers geknakt teruggekeerd naar Parijs.

FRANS CROLS