De stad van de blinde baronnen

ALAIN MOUTON

Luckas Vander Taelen, Brussel. Een politiek incorrecte schets, Van Halewyck, 2012, 144 blz, 14,50 euro

De inwoners van Vorst die volgende zondag bij de gemeenteraadsverkiezingen op de Ecolo-Groen-lijst willen stemmen, zullen vruchteloos zoeken naar de naam van Luckas Vander Taelen. De voormalige reportagemaker, die lid is van het Vlaams Parlement, neemt niet deel aan de stembusstrijd. Vander Taelen is bij Ecolo, de Franstalige zusterpartij van Groen, persona non grata geworden vanwege de niet-aflatende kritiek die hij in een aantal columns voor De Standaard heeft geuit op het beleid in Brussel. Zijn Franstalige geestgenoten vonden die vrije tribunes ongepast en Vander Taelen werd op een zijspoor gezet.

Brussel. Een politiek incorrecte schets is een herwerkte en uitgebreide versie van de columns die zijn verschenen in De Standaard. Vander Taelen voert in het boek niet echt nieuwe feiten aan, maar zet nog eens op een rij wat er in Brussel sociaal en economisch misloopt. Voor de lezer wordt het duidelijk dat de hoofdstad met een aantal structurele problemen kampt.

De werkloosheidscijfers in Brussel – 20 procent van de totale bevolking, met 40 procent jongerenwerkloosheid in bepaalde wijken – zijn van een Zuid-Europees niveau. Vander Taelen ontkracht de stelling dat de hoge jeugdwerkloosheid vooral een gevolg is van discriminatie van werkgevers, die zouden weigeren inactieve jongeren aan te werven die van allochtone afkomst zijn. Hij geeft voorbeelden van slagers in Brussel, ook van Noord-Afrikaanse afkomst, die er maar niet in slagen hulpjes aan te werven, omdat ze te veel uren moeten werken of te vroeg moeten opstaan. Vander Taelen, toch een coryfee van een progressieve partij, doorbreekt hier een taboe: de werkloosheid in Brussel is voor een deel te herleiden tot een gebrek aan arbeidsethos bij veel werklozen. De gebrekkige kennis van het Nederlands – een ander probleem bij de meerderheid van de allochtone werkzoekenden – is volgens hem geen onoverkomelijke hinderpaal.

Vander Taelen wijst in het boek ook op de selectieve blindheid van de Brusselse politici. De negentien burgemeesters van het gewest ontkennen de problemen, of schuiven ze af op anderen om niets te hoeven doen. Freddy Thielemans, Philippe Moureaux en anderen krijgen een flinke veeg uit de pan. In de ogen van Vander Taelen zijn de Brusselse burgemeesters vadsige baronnen die zich niets aantrekken van de maatschappelijke en economische problemen op hun grondgebied. Het gaat dan niet alleen over de hoge werkloosheid, maar ook over de stijgende criminaliteit en het toenemende beslag dat de radicale islam legt op bepaalde wijken. De verdienste van Vander Taelen is dat hij de problemen bij naam noemt en de controverse niet uit de weg gaat.

ALAIN MOUTON