De retrospectieve van Joaquín Sorolla y Bastida in de Londense National Gallery is misschien wel de ontdekking van dit voorjaar. De Spaanse impressionist schilderde sensuele doeken die glinsteren van het licht en de felle kleuren. Zijn losse, dynamische toets doet denken aan die van Frans Hals of Jan De Vliegher. Hoewel hij dezelfde thema’s uitwerkte als zijn Franse en Belgische tijdgenoten, is Sorolla’s frisse stijl meteen herkenbaar. Met zijn zuiderse fusie van academisme en impressionisme heulde de Spanjaard niet mee met de avant-garde van rond de eeuwwisseling.
De expo focust ook op Sorolla’s levensverhaal. Hij was twee jaar toen hij zijn beide ouders verloor. Hij werd opgevoed door zijn oom en tante. Als tiener leerde hij al de meesters in het Prado kennen. Rond 1895 werd hij bekend met geëngageerde, sociaal voelende doeken. Maar zijn definitieve doorbraak forceerde hij met zijn zeezichten, die baden in het typische mediterraanse licht. In 1920 stopte zijn carrière na een beroerte, die hem uiteindelijk in 1923 het leven zou kosten. Zestig werken brengen in de National Gallery hulde aan de Spaanse Emile Claus.
Sorolla: Spanish Master of Light, tot 7 juli in de National Gallery in Londen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier