Het bevel van boven is overduidelijk. Muhammad bin Salman, de vicekroonprins van Saudi-Arabië, wil dat Saudi Aramco, de grootste en waardevolste oliemaatschappij ter wereld, zichzelf opengooit voor internationale investeerders met een beursgang, mogelijk in 2018. In 2017 is de proloog voor die grote gebeurtenis even intrigerend als de beursgang zelf.
De Aramco-elite zal zich ertegen verzetten dat de sluier van geheimhouding over de onderneming gelicht wordt. Andere Saudische royals zullen hun afkeuring laten blijken omdat hun olie-inkomsten bedreigd worden. De prins zal niettemin doorzetten en de omvang van de beursgang wordt een goede indicator van hoeveel gewicht hij in de schaal werpt.
Sommigen denken dat hij zijn wens niet zal kunnen waarmaken om een aandeel van 5 procent te verkopen en tussen 100 en 150 miljard dollar los te krijgen. Stroomopwaartse activa (exploratie en productie) naar de beurs brengen zou betekenen dat sommige reserves onafhankelijk geanalyseerd moeten worden, iets waartegen het koninkrijk zich al decennialang verzet. Investeerders die geld steken in een onderneming waarvan de staat voor bijna heel zijn openbare financiën afhankelijk is, zullen terecht vrezen dat de regering beslag zal leggen op toekomstige inkomsten. Ze zullen zich zorgen maken dat het land Aramco zou gebruiken als een instrument van OPEC-beleid, zelfs al is dat tegen de belangen van de minderheidsaandeelhouders in.
Dat alles zal hun appetijt temperen, wat kan betekenen dat de verkoop minder opbrengt dan prins Muhammad hoopt. Bovendien maakt Saudi-Arabië zich zorgen over mogelijke juridische aanspraken op zijn reserves als Saudi Aramco in het buitenland genoteerd wordt. Steffen Hertog van de London School of Economics verwacht bijgevolg dat de beursgang beperkt zal blijven tot stroomafwaartse activa (zoals marketing en distributie). De olietechnocratie van Saudi-Arabië “kan de prins niet openlijk tegenwerken, maar iedereen verwerpt het idee. De onderneming doet het bijzonder goed en ze uit haar schelp halen kan contraproductief zijn”, zegt hij.
Olie is out
Toch is prins Muhammad ook van plan om de gedeeltelijke privatisering van Aramco te gebruiken als een symbool van de voorbereiding van het koninkrijk op een toekomst die minder afhankelijk is van olie. Elke vermindering van zijn ambities zou beschouwd worden als een nederlaag. Hij heeft de opbrengst van de verkoop nodig om een investeringsfonds op te richten om de Saudische investeringen te diversifiëren naar niet-olieactiva. En als de audit van de reserves te gevoelig ligt, kan hij ervoor zorgen dat ze buiten Aramco’s boeken blijven.
Eén zaak is zeker. In 2017 zullen de investeringsbankiers dringen om ervoor te zorgen dat de beursgang een van de meest lucratieve mandaten in hun geschiedenis wordt. Ze zullen er bij de vicekroonprins op aandringen elke voorzichtigheid overboord te gooien en de onderneming en gros te verkopen. De technocraten van Aramco zullen stilletjes het tegenovergestelde adviseren.
De auteur is energieredacteur van The Economist.
Henry Tricks
Prins Muhammad wil de opbrengst van de beursgang gebruiken voor investeringen buiten de olieproductie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier