De schaduw boven het peloton

Deze week vinden in Zolder de wereldkampioenschappen wielrennen plaats. Een uitgelezen moment voor wielermecenas Noël Demeulenaere (64) om zijn wereldwijde netwerk te onderhouden.

De gewezen algemeen directeur van de tapijtengroep Beaulieu heeft jarenlang de touwtjes van het Belgische wielerpeloton in handen gehad. Nu is Demeulenaere, die aan de Ufsia het diploma licentiaat handels- en consulaire wetenschappen behaalde, vooral actief áchter de schermen. Dat zijn invloed in het wielermilieu nog zeer groot is, staat echter buiten kijf. “Al heeft hij wellicht wat aan macht moeten inboeten door de opkomst van de professionele managementbureaus zoals SEM, waardoor de stem van de renners wat luider klinkt bij contractbesprekingen,” fluistert een ploegleider.

De wereldkampioenschappen vormen traditiegetrouw het orgelpunt van het wegseizoen. Volgend jaar zal het internationale peloton er echter helemaal anders uitzien. Grote sponsors zoals lijmfabrikant Mapei, aluminiumgroep Alexia, warenhuisketen Mercatone Uno en krantengroep Bonjour houden er mee op. In eigen land ziet het plaatje er gelukkig heel wat beter uit. Na het samengaan van Lotto en Domo werd er nochtans eventjes gevreesd dat er in België een peloton met twee snelheden zou opduiken. Maar onder meer Marc Coucke van Omega Pharma besliste daar anders over. Samen met Quick Step en Latexco bouwt Coucke nu aan een tweede Belgische topploeg. Bij die twee teams zou Demeulenaere niet rechtstreeks betrokken zijn, maar hij ontfermt zich wel over de twee sponsors die bij de fusie Lotto-Domo uit de boot vielen: de Amerikaanse fietsenfabrikant Litespeed en de Belgische pakjesdienst ABX. Aan welke trein hij die twee wagonnetjes zal haken, moet binnenkort duidelijk worden.

Demeulenaere heeft ook al meer gewezen vedetten geholpen om het zwarte gat na de sportcarrière te vermijden. Zo hielp hij Freddy Maertens aan een baantje in het Nationaal Wielermuseum te Roeselare terwijl Roger De Vlaeminck al bijna twintig jaar opdraaft als zijn privé-chauffeur en pr-man.

Begin de jaren negentig at zowat het hele Belgische wielerpeloton uit de hand van Demeulenaere. Met zijn bemiddelingsbureau Advertising & Sponsoring Service ( ASS) ging hij op zoek naar kleine en grote sponsors die hij naar eigen inzicht samenbracht bij verschillende ploegen. De renners die een contract bij ASS tekenden, werden dan bij een van die ploegen ondergebracht. Demeulenaere gaf openlijk toe dat daarbij niet alleen sportieve argumenten de doorslag gaven. “Ik heb altijd mijn positie gebruikt om zoveel mogelijk mensen te helpen,” zo luidt zijn redenering. Vooral politici, maar ook industriëlen kwamen al eens op zijn deur kloppen om voor hun beschermelingen een plaatsje in een professionele wielerploeg te versieren. Het is een publiek geheim dat politici als Johan Sauwens ( CD&V), Johan Van Hecke ( VLD), Freddy Willockx ( SP.A) en Jean-Luc Dehaene ( CD&V) het telefoonnummer van Demeulenaere in hun boekje hebben staan.

Demeulenaere had zelf ook politieke ambities, zij het eerder op lokaal vlak. Van 1982 tot en met 1994 was hij burgemeester van Wielsbeke. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1988 behaalde zijn partij Welvaart door Vrede (WDV) maar liefst zeventien van de negentien zetels. Met 2519 voorkeurstemmen op een totaal van 5679 geldig uitgebrachte stemmen haalde Demeulenaere een persoonlijke score waar ongetwijfeld ook Herman De Croo (VLD) van opkijkt.

Bij de volgende verkiezingen haakte Demeulenaere af als burgemeester. Maar hij werd wel voorzitter van het OCMW. “Demeulenaere was een OCMW op zich,” getuigt een inwoner. “Jaren geleden kwamen er hier vijf Oost-Europese vluchtelingen aan. Ze gingen naar het gemeentehuis om hun papieren in orde te laten brengen. Ze hadden echter geen geld en leden honger. Meneer Noël pakte zijn portefeuille en gaf ze uit eigen zak 5000 frank.”

In de loop der jaren heeft Demeulenaere een onwaarschijnlijk netwerk uitgebouwd dat hij vooral ten dienste stelt van de wielersport. Eind vorig jaar dook zijn naam echter plots op in het boksmilieu. Samen met een paar gelijkgestemden richtte hij de Flanders Boxing Association (FBA) op, een vereniging die zich tot doel stelt om een aantal jonge, Belgische boksers een professionele begeleiding aan te bieden. Het hart van Demeulenaere klopt blijkbaar niet meer alleen voor het wielrennen.

De liefde voor de wielersport was in februari 1998 namelijk flink bekoeld bij Demeulenaere. Oorzaak hiervan was een VRT-reportage met de titel ‘Slaven van de fiets’. Daarin verbraken drie kleine garnalen uit het kermiskoersencircuit voor het eerst de omerta die in het peloton heerst en stelden een aantal wanpraktijken aan de kaak. Zij vertelden dat renners een deel van hun loon onder tafel moesten terugbetalen en ook dat er heel wat koersen werden verkocht. Demeulenaere reageerde furieus op de aantijgingen en besliste om zijn engagement in de wielrennerij op te zeggen. Omdat een aantal verbintenissen nog doorliep, koos hij er voor om zijn activiteiten stelselmatig af te bouwen.

“Ik heb nog nooit een contract met een partner verbroken,” vertelde hij een jaar later in De Standaard. “Niet in de sport, niet in het zakenleven. Maar verwacht van mij geen nieuwe initiatieven. Ik stap voorzichtig op.” Bijna drie jaar later waart zijn schaduw echter nog steeds rond boven het peloton.

Dirk Van Thuyne [{ssquf}]

Het is een publiek geheim dat zowel Johan Sauwens, Johan Van Hecke, Freddy Willockx als Jean-Luc Dehaene het telefoonnummer van Demeulenaere in