DE RODE BABES EN DE KERST

Freya Van den Bossche is snoep voor de ogen, Anissa Temsamani is eveneens ooglekkers en Kathleen Van Brempt doet niet onder. De SP.A heeft madammen met de teerheid van de betere paaldanseres. Dat zie je aan de feestjes. Duizend militanten en 4000 voyeurs verdrongen zich in Freya’s fabriekshal. Sex sells ook politiek.

De voorplaat van mijn exemplaar van The Theory of the Leisure Class toont een vrouw met een luipaardjas en een man in een Rolls, die gulzig blikken naar de lens. Voor en achter hangen Afghanen aan de leiband. Thorstein Veblen is de waarnemer van de nietsdoende klasse. In 1899 publiceerde hij zijn theorie over de rijkaards. Veblen is de grappigste econoom van de voorbije honderd jaar en zijn filosofie is correct.

Grand bourgeois. Pralerig consumeren om de werkmieren de ogen uit te steken, amuseert de leisureclass hogelijk. Het grappige aan socialisten van nu is dat zij even vrolijk vreten van de welvaart. De babes en bonzen van het socialisme zijn leden van de leisureclass. Steve Stevaert is vervallen tot een grandbourgeois. Wie het spel zo kan regisseren dat hij een dik betaalde job organiseert waarvoor niks vereist is dan talent voor geklets, en daarbij en bovendien een duur bestuursmandaat kan afdwingen (dat na een rel gratis wordt), is een handige donder. Gerhard Schröder is vervallen tot een grandbourgeois. Wie miljoenen euro’s samenscharrelt door een vriendje te worden van Gazprom, de kassa van Vladimir Poetin, na onder één hoedje te spelen, tijdens zijn mandaat, met het Kremlin, is een handige donder. Tony Blair is vervallen tot een grandbourgeois. Zijn spitsbroeder, minister David Blunkett, sloop achter de rug van het parlement in een bestuursmandaat van DNA Biosciences, een privé-onderneming waarvan volgende zomer verwacht wordt bij haar notering ter beurze dat Blunkett zijn aandelen van 15.000 pond kan verkopen tegen 60.000 tot 300.000 pond. De heer en mevrouw Blair en hun hoge partijvrienden zijn handige donders. De Tory’s verloren in 1997 van de socialisten door hun schandalen. Labour is vandaag even vies.

Op 3 december verscheen Anissa Temsamani op de omslag van DM Magazine. In het propere blotevrouwenblad Menzo van deze maand staat Temsamani eveneens, als meest sexy politica van 2005, op de voorplaat. Het allochtonenschoon van Temsamani als lokker voor de verkoop van prikkelpapier breidt de leisureclass uit. DM Magazine, Menzo, BesteDingen, DS Magazine, onze eigen Stijl-rubriek bruisen van de welvaart. Dat bijlagen voor ondernemers en veelverdieners bladzijden besprenkelen met enkele zinvolle en vele onzinvolle cadeauspulletjes, past in de traditie die Veblen beschreef. Hetzelfde aanbod bij kranten met progressieve hoogmoed stemt onbehaaglijk. Een gsm van Bang & Olufsen van 1000 euro in het leesvoer van links vind je niet in het leesvoer van de kleine man van 2005, de basiskiezer van het Vlaams Belang.

Johan Schaberg doopt in NRC Handelsblad het gedrag, de foto’s, de producten, de trend van de Temsamani’s en Van den Bossches tot welvaartsterreur. In 1958 was je geschoffeerd als ventje uit de Kempen door de dikke Amerikaanse vrouwen in short en met vlinderzonnebrillen op de Grote Markt in Brussel. Hetzelfde overkomt de Marokkaantjes die vrijmoedige Vlaamse meiden op strandvakantie zien in Casablanca. Daar zijn het niet dik geverfde yankeegezichten en wel de bikini’s en losheid die shockeren. De welvarende wichten die een sprongetje maken naar een islamland tijdens snipperdagen stallen zich daar in de ogen van de eenvoudige rakkers uit als hoeren. De Marokkaantjes hoeven voor onbereikbare verlokkingen niet meer te slenteren op de kust van Noord-Afrika. De reclame van Sloggi op de Vlaamse muren, de seksueel getinte publiciteit voor Magnum, de party van Freya en de foto’s van Anissa met hun praline-erotiek vallen onder het welvaartterrorisme.

Verantwoordelijk voor straatbeeld. Heeft dit te maken met economie en bedrijfsleven? Ja, hoe fatsoensrakkerig het ook moge overkomen, maar de ondernemers en hun marketeers moeten zich in een periode van kolkende consumptie zoals bij de kerst de vraag stellen: oké, alles mag en kan, maar hebben wij geen verantwoordelijkheid voor het straatbeeld, de beeldenlawine, de bijlagen, de producten die de welvaartszwakken, de jongeren van migrantengetto’s zien en benijden? Ondernemers moeten kiezen voor essentiële producten en diensten, en niet voor het zoveelste koffiezetapparaat, de zoveelste iPod-kloon, het zoveelste mobieltje met nepdiamanten. Is het te veel gevraagd om te verwachten dat socialisten en socialistische gazetten voor één keer beter zijn dan hun woorden? Is het te veel gevraagd dat ondernemers inzien dat welvaartsterrorisme een bron is van bloederiger vormen van terrorisme? Moslims in het Westen denken te leven in een beerput.

Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content