De oudste

De volgende grote afspraak in de golfwereld is de British Open, die van 18 tot 21 juli wordt gespeeld op Muirfield, een parcours met haast mythische proporties in de buurt van Edinburgh.

Voor de golfsport is de British Open wat Wimbledon is voor het tennis: een van de belangrijkste afspraken van het seizoen, maar ook een evenement dat doordrenkt is van traditie en legende. De eerste editie werd georganiseerd in 1860, op het parcours van het Schotse Prestwick. Een terrein dat in die tijd nog maar twaalf holes had, elk drie keer te spelen in één dag. Op de deelnemerslijst stonden acht lokale spelers, onder wie Willie Park sr., die het toernooi won. Vandaag is The Open, zoals de Britten hun toernooi noemen, een van de belangrijkste sportevenementen ter wereld. Met zeer veel aandacht van de media, gulle sponsors en indrukwekkend veel prijzengeld is de British Open ook een geslaagde combinatie van sport en business. Het neemt niet weg dat het evenement zijn traditionele waarden en filosofie heeft weten te behouden.

Zo wordt de British Open altijd gespeeld op een parcours langs de zee, waar de wind serieus huis kan houden. In 141 edities bezocht de British, zoals de Europeanen het toernooi noemen, nog maar veertien clubs. Zeven in Schotland, zes in Engeland en één in Noord-Ierland.

Het parcours van Muirfield was al vijftien keer gastheer en zag er kampioenen winnen als Harry Vardon, Walter Hagen, Henry Cotton, Gary Player, Jack Nicklaus, Lee Trevino, Tom Watson of Nick Faldo. Ernie Els is de recentste naam op de erelijst, want hij was in 2002 de beste op Muirfield, volgens golfhistorici de oudste club ter wereld. Muirfield bevindt zich op de plaats waar in 1744 de Honourable Company of Edinburgh Golferswerd opgericht. Op de muren van het Club House is de hele geschiedenis van de club in zwart-wit te zien.

Anders dan de overige parcours die voor de British Open worden gebruikt, ligt Muirfield niet vlak naast de zee. Maar diegenen die beweren dat het parcours daarom geen echte links is, krijgen al snel ongelijk als ze de omgeving bekijken: zeer ruige roughs waarin de bal snel zoek raakt, meer dan 150 soms zeer diepe bunkers, grote greens die zeer moeilijk in te schatten zijn, en natuurlijk een behoorlijk grillige wind die de keuze van de juiste strategie en perfecte club bemoeilijkt.

Destijds waren de Amerikaanse golfers haast allergisch voor die typisch Britse golfbanen, maar ondertussen hebben ze zich helemaal aangepast. Sinds 1955 wonnen niet minder dan elf Amerikanen de British Open. Voor de jongste Britse overwinning moeten we terug naar 1992, toen Nick Faldo het haalde. De British werd dat jaar op… Muirfield gespeeld.

MIGUEL TASSO