DE NIEUWE MISSIONARIS

JOHAN VAN HECKE EN DE AFRIKAANSE VOLKSPARTIJ.

Wordt gewezen CVP-voorzitter Johan Van Hecke de eerste voorzitter van de Afrikaanse Volkspartij(AVP), de zusterbeweging van de Europese Volkspartij (EVP) ? Het gevaar bestaat dat de Afrikaanse Volkspartij in wording eens te meer een Europese constructie wordt zonder voeling met de realiteit in Afrika. De Zaïre-trip van Van Hecke en Leo Delcroix in februari ’96 was al een uitschuiver. En westerse inmenging in de katholieke landen Ruanda en Burundi heeft het drama niet verhinderd, integendeel.

De AVP is een groepering van christen-democratische partijen uit de acht Afrikaanse landen die Van Hecke de voorbije twee maanden in opdracht van EVP-voorzitter Wilfried Martens bezocht. Zij houdt haar stichtingsvergadering in Brussel. De bijeenkomst vormt het sluitstuk van Van Heckes Afrika-zending. De nieuwe partij krijgt een hoofdkwartier in Brussel én in de Ugandese hoofdstad Kampala, de vaste stek van Johan Van Hecke en zijn nieuwe partner, journaliste en ex-kabinetswoordvoerster Els De Temmerman op het zwarte continent. Trends was in Kampala, terwijl een beperkte CVP-delegatie onder leiding van woordvoerder Willy Buys en internationaal secretaris Luc Van Maercke, met een cameraploeg van de Christen-Democratische Omroep, de terugkeer van Van Hecke en zijn exclusief interview met De Morgen voorbereidde.

In de “niet-partijenstaat” Uganda die na twintig jaar verwoestende burgeroorlogen onder president Museveni puin ruimt en met een economische groei van meer dan 5 % flink vooruitgaat vond Van Hecke een gewillige gesprekspartner voor zijn Afrikaanse Volkspartij in de persoon van Paul Ssemogerere, leider van de vroegere Democratic Party (DP). Ssemogerere werpt zich op als tegenstander van Museveni en sympathiseert met oud-dictator Obote. Uganda-kenners waarschuwen dat Van Hecke met Ssemogerere in een doodlopend straatje dreigt te verzeilen. Ssemogerere verloor niet alleen de presidentsverkiezingen, maar zijn hele achterban liet hem ook bij de jongste parlementsverkiezingen in de steek. Ssemogerere behoort tot de eerste generatie politici (de Amins en de Obotes) en is “politiek dood”. Jongere gewezen medestanders keren hem de rug toe (een situatie die enigszins vergelijkbaar is met de Zaïrese oppositieleider Tshisekedi, waar tot voor kort de hele Brusselse Wetstraat mee dweepte waardoor de ware politieke krachtverhoudingen werden vertekend).

“In Afrika heb ik geleerd een andere rangorde van prioriteiten in mijn waardenschaal te hanteren,” vertrouwt Van Hecke toe aan De Morgen. Dat is lovenswaardig. Maar goedbedoelde westerse emoties lagen al vaker aan de basis van dramatische ontsporingen in Afrika. “Altijd weer jullie vormen van politiek op ons overplanten. Alsof één kolonisatie niet genoeg is geweest. Nooit zullen jullie het leren… Er is geen sanctie voor Europeanen die zich inzake Afrika vergissen,” vloekt een Ruandees in de lijfkrant van Van Hecke. Men mag niet opschrikken als het islamfundamentalisme morgen zusterpartijen steunt. Met een hoofdkwartier in Kampala… en Teheran.

JOHAN VAN HECKE Christen-democratie in Afrika.