De nieuwe maarschalk van Napoleon

De Belgische snoepwereld is zeer klein. Iedereen kent er iedereen. Toen de familie Stappaerts liet uitschijnen dat ze zich wou terugtrekken uit Bonbons Napoleon, het bedrijf dat al bijna honderd jaar de gelijknamige zoetzure suikerbollen produceert, duurde het dan ook niet lang voor er zich een entente van geïnteresseerden binnen de sector vormde. Drie partijen sloegen uiteindelijk de handen in elkaar en namen op 1 januari de aandelen van het bedrijf uit Schelle over. Het gaat om Pervasco (dat al langer de distributierechten op de Napoleon-snoepjes bezat), het confiseriebedrijf Lonka en Wim Sak (samen met zijn echtgenote Marianne Goris) .

De 47-jarige Sak, die de operationele leiding op zich zal nemen, is geen onbekende in de zoetwarensector. Zo was hij jarenlang de algemeen directeur van Astra Sweets, de snoepjestak van de familie Vanherpe die daarnaast ook eigenaar is van onder andere de broodjesketen Panos en de maalderijen Ganda Molens en Brabomills.

Aan het Hoger Instituut der Kempen in Geel studeerde Wim Sak af als industrieel ingenieur. Het mag geen verwondering heten dat deze gepatenteerde zoetekauw, die geboren werd in Herentals, zijn carrière bij het lokale General Biscuits begon. Hij kwam er aan het hoofd van een technische afdeling te staan. Even verliet hij de zoete sector voor het Zweedse engineeringbedrijf Alfa-Laval, maar in 1990 koos hij opnieuw voor een snoepjesproducent, met name Astra Sweets. “Daar is het zeer snel gegaan voor mij, want nog datzelfde jaar werd ik er benoemd tot algemeen directeur,” vertelt Sak. “Het bedrijf groeide razendsnel: haalden we in de beginjaren nog een omzet van amper 7 miljoen euro, vorig jaar tikten we al af op zowat 85 miljoen euro.” De overname van Belgica (de op één na laatste producent ter wereld van zure hosties) en van de activa van De Faam en Frisia (de twee zoetwarenbedrijven van Cadbury-Schweppes) waren niet vreemd aan die sterke groei.

Sak wil dat de zaken vooruitgaan. “Hij is dan ook een echte workaholic,” verklapt echtgenote Marianne Goris. “Hij komt gemakkelijk aan zestig tot zeventig uren per week. En dan hou ik nog geen rekening met alle zakendiners.” Collega’s beschrijven Sak als een echte teamspeler die er absoluut geen moeite mee heeft om te delegeren. Anton De Bock, gedelegeerd bestuurder van het confiseriebedrijf Lonka, heeft de jongste maanden vaak met hem aan de tafel gezeten. “Hij is een heel correcte onderhandelaar die rekening houdt met de belangen van alle partijen. Sak hecht ook veel belang aan een goede sfeer. Aan die sociale ingesteldheid koppelt hij strategisch inzicht en een stevige marktkennis.”

Bij Sak brandt de ambitie om Bonbons Napoleon op korte termijn verder uit te bouwen. Met 45 werknemers realiseerde het bedrijf vorig jaar een omzet van bijna 8 miljoen euro. In de nabije toekomst moet dat dus veel meer worden. Sak sluit nog meer overnames niet uit. “Dit is ook de reden waarom we de overname van Bonbons Napoleon met drie sterke partners hebben gedaan. De participatie van Pervasco en ikzelf is gelijkwaardig, terwijl Lonka een kleiner pakket aandelen heeft verworven. Het is de bedoeling om met deze drie partijen verder te gaan. We hebben nog niet al ons kruit verschoten.”

Maar ook zonder overnames heeft dit bedrijf nog een enorm potentieel. Wim Sak: “Met Napoleon beschikken we over een zeer sterk merk. Bovendien had het vroegere management weinig aandacht voor de exportmarkten en vooral daar willen wij het verschil maken.” Sak ziet de exportactiviteiten ook veel ruimer dan alleen maar de eigen producten. Zeker in de beginfase zal het volgens hem moeilijk zijn om de noodzakelijke kritische massa te halen en andere producten kunnen dan een deel van de kosten helpen dragen.

Ook echtgenote Marianne Goris speelt een belangrijke rol in het verhaal van Bonbons Napoleon. Zij bewees al dat ze haar mannetje kan staan in de harde zakenwereld, want zes jaar lang pendelde ze wekelijks naar Londen waar ze werkte voor de sterkedrankengroep Seagram. Sinds begin dit jaar zit zij, ad interim, op de stoel van algemeen directeur bij Bonbons Napoleon. Een stoel die zij warm houdt voor haar echtgenoot, die pas in maart definitief afscheid zal nemen van Astra Sweets en de familie Vanherpe. Een afscheid dat trouwens in de beste verstandhouding verloopt. Daarna zal Goris zich in de eerste plaats concentreren op de uitbouw van de activiteiten in Frankrijk.

Sak is een trouw lezer van dit blad en is altijd nieuwsgierig wat andere zakenmensen in hun vrije tijd doen. Hijzelf is een geoefend fietser. Jaarlijks trekt hij met zijn vaste fietsmakkers naar de bergen om een paar cols aan zijn palmares toe te voegen. “Zijn grootste prestatie leverde hij toen hij met de fiets de Mont Ventoux beklom,” getuigt Marianne Goris. “Hij beschikte toen nochtans niet over het vereiste conditiepeil voor een dergelijke onderneming maar hij zou nog liever kapotgaan dan opgeven.” Hoewel het niet meteen te rijmen valt met de levenswijze van een fanatiek sporter, houdt Sak toch van een lekker etentje op restaurant en van een gezellig samenzijn met vrienden. “Hij is een echt gezelligheidsdier,” verklapt Goris. “We genieten beiden intens van de momenten die we samen met onze twee tienerdochters, Sarah en Isabel, kunnen doorbrengen.”

Dirk Van Thuyne [{ssquf}]

“Zijn grootste prestatie leverde hij toen hij met de fiets de Mont Ventoux beklom. Hij zou nog liever kapotgaan dan opgeven.”

(Marianne Goris, echtgenote en zakenpartner)