De Napoleon van de Scheldekaaien is terug

De Antwerpse vastgoedwereld houdt de adem in. Serge Hannecart, in de jaren negentig berucht om zijn flamboyante manier van zakendoen, is helemaal terug. Met zijn nieuwe vastgoedonderneming hoopt hij het succesverhaal van Himmos nog eens over te doen. Daarvoor wil hij Himmos zelfs terugkopen van Heijmans Groep.

De Antwerpse stadsprojectontwikkelaar Serge Hannecart is terug van weggeweest. Sinds vorige week huist de oprichter van Himmos in een chic pand aan het hippe Zuid van de Koekenstad. Samen met de Nederlandse serial entrepreneur en gewezen VLM-topman Jaap Jacobson is Hannecart (via de vennootschap Laneet) gedelegeerd bestuurder van Living In Funky Environments (L.I.F.E.). Die onderneming profileert zich in dezelfde niche als zijn vroegere bedrijf Himmos (nu Heijmans): luxeappartementen.

L.I.F.E. is een tot vastgoedvennootschap herdoopte nv, waaronder vroeger een viswinkel actief was. Het nam ook de bedrijfszetel over. L.I.F.E. – 5 miljoen euro kapitaal – heeft volgens Hannecart al een vastgoedportfolio van 100 miljoen euro. Een deel van de projecten komt uit de stal van de Nederlandse groep Heijmans, die Himmos in 2002 overnam. Heijmans droeg het beheer van zijn residentiële projecten onlangs trouwens al over aan L.I.F.E.

Volgens het vastgoedcircuit onderhandelt Hannecart, sinds begin dit jaar weg bij Heijmans zonder een niet-concurrentiebeding, met de Nederlanders over de wederinkoop van Himmos. “Heijmans is een beursgenoteerd bedrijf”, zegt Himmos-besuurder Leo Kwaks (Heijmans), woordvoerder van de Nederlandse groep. “We geven geen commentaar over lopende onderhandelingen. We praten met vershillende partijen. Het klopt dat de vastgoedtak van Himmos en de algemene bouwactiviteiten niet meer tot onze corebusiness behoren en dus verkocht worden. Wanneer en aan wie zullen we op tijd en stond bekendmaken.”

“We hopen dat er snel duidelijkheid komt”, vult Michiel Segers, woordvoerder van de Nederlandse groep, aan.

“Het werd mij dus absoluut verboden om ook maar iets over de afspraken met Heijmans los te laten”, zegt een discrete Hannecart. “Een en ander moet formeel juridisch in orde worden gebracht. Het klopt dat Himmos een oude liefde is, die ik niet zonder hartzeer heb gedumpt. Met of zonder Himmos hoop ik alvast mijn oude positie op de vastgoedscène weer in te nemen.”

Hannecart wil met L.I.F.E op termijn zo’n 30 miljoen euro omzet draaien. “Dat valt perfect met een ploegje van een man of tien te beheren. Groter wordt moeilijk, omdat je dan al snel in massaproducten met minimale marges terechtkomt. Ik wil geen standaardappartementjes voor Jan Modaal van 6 op 15 meter met een terrasje. Een project moet me uitdagen. Net door toegevoegde waarde te leveren met onverwachte oplossingen willen we ons onderscheiden. Liever minder omzet en een hoger rendement.”

In tegenstelling tot zijn broer, de koele, behoedzame cijferaar Gaëtan Hannecart (CEO van Matexi), hanteert Serge een flamboyante ondernemersstijl. De gewezen verzekeringsmakelaar is geen onbesproken figuur in het Antwerpse vastgoedwereldje. “Serge is een behoorlijk agressieve speler”, zucht een concurrent.”Toen hij nog voor Himmos werkte, veegde hij soms zijn concurrenten van tafel met veel te hoge biedprijzen. Met politieke connecties trok hij soms een project recht door net dat ietsje meer te mogen dan concurrenten. Feit is dat heel wat vastgoedprofessionals niet met Hannecart door dezelfde deur kunnen. Zijn te grote ego botst op weerstand.”

“Flauwekul”, redeneert Hannecart. “Nogal wat klassieke vastgoedspelers zagen in Himmos een concurrent, die kansen rook waar anderen slechts problemen zagen. Dat wordt ook de strategie van L.I.F.E., tot spijt van wie het benijdt. Dat kweekt afgunst, maar de persoonlijke botsing met sommige spelers op de markt had nooit een impact op onze activiteiten. Dat ik teer op politieke connecties is quatsch. Ik ben geen lobbyist en laat het administratieve aspect van de projecten meestal door de architect afhandelen.”

Stoemelings promotor

De toen 22-jarige verzekeringsmakelaar Hannecart en zijn vriend Pascal Struyf stapten in 1989 stoemelings in de projectontwikkeling toen ze in Aartselaar voor zichzelf een appartementsblokje wilden zetten. Maar potentiële kopers boden zoveel op hun beider appartementen, dat ze erop ingingen. Zo rolden ze van het ene project in het andere. Himmos groeide uit tot een stevige speler en Hannecart – wiens privéappartement trouwens figureerde in de buitenbeelden van de film Loft – ontpopte zich tot de Napoleon van de Scheldekaai.

Het ging te snel. In 1994 haalde Himmos 2,5 miljoen euro omzet. Hannecart en Struyf konden met hun privévermogen financieel moeilijk bijbenen. Dat jaar stapte Fernand Huts (Katoen Natie) voor een derde in het kapitaal. Zijn financiële slagkracht gaf ook de waarborg om grotere projecten aan te pakken. Vanaf toen donderde de Himmos-trein als een razende door het Antwerpse vastgoed.

“Op een bepaald moment had ik de omzet tot 60 miljoen kunnen tillen”, getuigt Hannecart. “Maar dan zou ik de controle verliezen. Ik zou een manager geworden zijn. En dat wil en kan ik eerlijk gezegd niet. Ik ben een ondernemer pur sang. Vandaar dat het jeukte om weer op te starten.”

In 2001 stapte Huts uit het kapitaal. Een jaar later verkochten Hannecart en Struyf aan Heijmans. Het duo werkte de voorbije jaren nog nauw samen in een resem vastgoedbedrijven (Modapro, Santa, H. Savelkoul & Co). Hannecart: “Pascal beheert als een goede huisvader ons beider persoonlijke vastgoedportefeuille. Het gaat om een vijftiental gebouwen, bijna volledig verhuurd.”

Beide vrienden zijn, samen met de Antwerpse galeriehouder Jos Jamar, ook nog bestuurder van Antwerpse Luchtschipbouw NV. Deze vennootschap beheert de private tentoonstellingsruimte van Panamarenko en verkoopt zijn werken. “Pamamarenko is al jaren een goede vriend”, zegt Hannecart. “Ik koppel mijn liefde voor de kunst aan mijn knowhow als zakenman.”

Himmos werd afgebouwd

Na de intrede van Heijmans bleef Hannecart een tijd gedelegeerd bestuurder van Himmos. Een concurrent: “Opeens moest hij zich houden aan de strikte interne regels van die beursgenoteerde vennootschap. Grijze zones, vroeger zijn favoriete bewegingsruimte, werden verboden terrein. Himmos werd braver en gezapiger.”

Hannecart ontkent dit. Hij verwijst onder meer naar de deelname aan het prestigieuze project van het Militair Hospitaal in Oostende als bewijs van de slagkracht van Himmos na de verkoop. Heijmans/Himmos verkocht de 30 procentparticipatie in de projectvennootschap Milho nv inmiddels aan de andere partner, Vanhaerents. De andere projecten staan on hold. De omzet van Himmos daalde van 26,1 (2006) naar 8,6 miljoen euro in 2008.

Volgens onze informatie hing Heijmans enkele maanden geleden nog een prijskaartje van 30 miljoen aan Himmos. “Dat is veel te hoog”, weet een van de vele ex-medewerkers van Heijmans België. “Veel activiteiten van de projectontwikkelaar werden teruggeschroefd. Twee derde van het personeel – de sterkte van het bedrijf – werd op straat gezet. Himmos is een zuivere grondbank en nog maar een fractie waard van vroeger. Het is een slapende vennootschap, maar wel een sterk merk.”

Door Hans Brockmans

“Nogal wat klassieke vastgoedspelers zagen in Himmos

een concurrent, die kansen rook waar anderen slechts problemen zagen”

Serge Hannecart