De managementflater van de eeuw (en andere businessblunders)

Iedereen ziet dat het misgaat, behalve de betrokkenen. Niemand grijpt in. Herkent u de situatie? Drie consultants gaan na waarom dat zo vaak gebeurt.

Arend Jan Hoek, Rob Rapmund & Gert Wijnen, Niet doen! Roularta Books, 96 blz., 16 euro.

Niet Bill Gates, IBM of Apple is de uitvinder van de personal computer, maar wel Xerox. Al in 1973 knutselden onderzoekers van het Palo Alto Research Center van Xerox een installatie in elkaar waarop ze de nieuwe term personal computing kleefden. Het apparaat, de Alto, was zijn tijd ongelooflijk ver vooruit. De Alto had al een grafisch scherm, word processing software voor ongeoefende gebruikers en zelfs een muis. In 1976 voegden de onderzoekers er een lokaal netwerk en een laserprinter aan toe. Het systeem werkte behoorlijk, alle betrokkenen waren razend enthousiast. Tot de topmanagers van het concern besloten dat de Alto niet interessant genoeg was om in productie te nemen. De medewerkers hadden een goudmijn blootgelegd en de bazen gooiden domweg de put weer dicht. In 1981 kwam IBM met de ‘revolutionaire’ pc. De eerste computer die leek op het systeem van Xerox, kwam er pas in 1984: de Apple II.

Allicht mag de afwijzing van de pc door de Xerox-top als de managementblunder van de eeuw bestempeld worden. Die businesscatastrofe vinden we in Niet doen!, een even compact als leerrijk boek, waarin Arend Jan Hoek, Rob Rapmund en Gert Wijnen allerhande zakelijke en organisatorische rampen onder de loep schuiven. De drie Nederlandse consultants beperken zich niet tot uitschuivers. Ze hebben het evengoed over de irriterende terugkerende fouten of de kleine misstappen (met soms grote gevolgen). Hun ondertitel geeft hun focus aan: Over de hardnekkige eigenschap kleine rampen in het werk te veroorzaken, de gevolgen daarvan en het weinige dat daartegen is te doen.

Het boek kent een logische opbouw. Eerst wordt het onderwerp afgebakend: een mallemolen aan rampen, vergissingen en stommiteiten draait op volle toeren. Vervolgens peilt het auteurstrio naar het wie en waarom achter de flaters. Meteen krijgen we een boeiend psychologisch profiel van zowel individuen, teams als organisaties. Gelukkig houden de consultants het niet bij een diagnose. In het tweede deel van het boek zetten ze uiteen hoe je rampzalige trajecten kunt vermijden. Het koesteren van alerte klokkenluiders zou elke organisatie voor veel onheil kunnen behoeden, maar helaas loopt het met dergelijke Don Quichots vaak slecht af. Niet zelden krijgt de boodschapper de volle lading.

Tot slot buigt het auteurstrio zich over het nasmeulende puin: hoe moet er gereageerd worden als de fout niet meer terug te draaien valt? Hier krijgen we nog gauw-gauw (een beetje te gauw) tips in crisiscommunicatie en het beperken van de gevolgschade. Het opruimen van de rommel kan ook omgezet worden in een leerzame ervaring. Toch maar op een positieve noot eindigen?

Luc De Decker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content