De lady van Bekaert

T his is a man’s world,” krijste wijlen James Brown jaren aan een stuk. En ook nu nog lijkt het of het middelpunt van de samenleving de man is. Check de samenstelling van een gemiddelde regering, managementcomité, raad van bestuur en het is zoeken naar de spreekwoordelijke Eva’s. “Dertig jaar na de introductie van de seksediscriminatiewet in het Verenigd Koninkrijk en ondanks het feit dat vrouwen inmiddels de helft van de arbeidsmarkt uitmaken, is het opvallend dat slechts een op vier managers vrouwelijk is. Vrouwen die geïnteresseerd zijn in wiskunde en wetenschappen, worden afgeleid naar carrières in de gezondheidszorg, omdat die gepercipieerd worden als ‘zorgende beroepen’, wat beter past bij hun vrouw-zijn.” Aan het woord is een sarcastische Lady Judge in een toespraak op International Women’s Day in het Verenigd Koninkrijk, in maart 2006. Het is diezelfde Lady Judge, geboren in 1946 als Barbara Singer, die tijdens de algemene vergadering van 9 mei wordt voorgedragen als onafhankelijk bestuurder in de raad van bestuur bij de beursgenoteerde groep Bekaert. Het was bekend dat Bekaertvoorzitter baron Paul Buysse op zoek was naar zo’n profiel. Hij sprak zijn internationale netwerk aan, voerde talloze gesprekken en kwam uiteindelijk terecht bij Lady Judge. Twee voor de prijs van één: internationaal én vrouw. Al liet CEO Bert De Graeve tijdens de jongste Trends Inside Lunch zijn interessante visie los over dat internationale aspect. Losjes samengevat: het is niet omdat je een Braziliaan in de raad van bestuur hebt zitten, dat die raad een internationaal karakter kan claimen. Veel Belgische managers hebben (door de kleine actieradius van hun geboorteland) de landsgrenzen al langer overstegen en geven daarom vaak meer blijk van een internationale visie dan een ‘internationale Braziliaan’ die voor het eerst voet aan grond zet in Zaventem. Maar wie beweert dat Lady Judge de – excusez le mot – excuustruus van Bekaert moet worden, gaat kort door de bocht. Getuige de indrukwekkende staat van dienst van de dame met Brits-Amerikaanse identiteit.

Barbara Singer werd geboren in de Amerikaanse Midwest en liep school aan de Universiteit van Pennsylvania en later aan de New York University Law School. Ze startte haar carrière in 1973 bij het advocatenkantoor Kaye, Scholer, Fierman, Hays & Handler (New York), gespecialiseerd in fusies en overnames. Ze werd partner in 1978. In 1983 verhuisde ze naar Hongkong en werd de eerste vrouw met een directiefunctie bij Samuel Montagu Bank. Dat had ze eerder al eens voorgedaan bij de prestigieuze Securities & Exchange Commission (SEC), waar ze tussen 1980 en 1983 als jongste lid ooit, én als eerste vrouw, werd benoemd. In 1994 ruilde Singer het drukke leven van New York voor een luxueus appartement in Londen dat uitkijkt over de Theems. Ze ging als executive director aan de slag bij News International van Rupert Murdoch. Intussen reeg ze de mandaten aan elkaar. De opvallendste daarvan is het voorzitterschap van het Atomic Energy Authority in het Verenigd Koninkrijk. Dat ze een autoriteit is, bewees vorige zomer het ontslag van de toenmalige CEO Dipesh Shah, die moeite had met de sterke persoonlijkheid en visie van zijn voorzitter. Voorts heeft ze onder meer bestuursmandaten bij de verzekeringsgroep Friends’ Provident, vastgoedontwikkelaar Quintain Estates and Development (eigenaar van het Wembley Stadion en The Dome) en het consultancykantoor Axon Group. Ze is ook nog vicevoorzitter van de Britse Financing Reporting Council en ligt aan de basis van talloze reguleringen voor het bedrijfsleven.

De Britse pers omschrijft haar als een van de machtigste vrouwen in de City. Ze is een eminent lid van het establishment en gehuwd met multimiljonair sir Paul Judge, ex-topman van Premier Brands. De grootste voedingsgroep van Groot-Brittannië heeft namen als Campbell en Hovis in portefeuille. Hij is tevens voorzitter van de Royal Society of Arts, president van het Chartered Management Institute en stichter van de Judge Business School aan de universiteit van Cambrigde. In een relatief korte tijd werd Lady Judge een alomtegenwoordige schakel in het Britse zakenleven, met slechts één spatje op het palmares. Ze werd midden jaren tachtig via een class action suit meegesleurd in een Amerikaans fraudeschandaal rond de financier Charles Keating en diens American Continental Corporation. Lady Judge, die als juriste verbonden was met Keating, betaalde 51.000 dollar (vandaag zo’n 11.000 euro) voor een schikking. Daarmee ontliep ze een jarenlange juridische strijd waarin talloze mensen werden gedagvaard, en werd haar naam gezuiverd.

Niets stond haar nog in de weg om een voornaam lid te worden van de typische Britse societyhappenings. Zo hielp ze onder meer in 2002 mee het jubileumbal van de Royal Academy of Arts organiseren, waar de eregast prins Charles was. Op internationale fora als Davos is ze een graag geziene gaste, en als het even kan stelt ze de discriminatie op de arbeidsmarkt ter discussie. Kortom, ze heeft een agenda waar de gemiddelde energetische multitaskingadept van duizelt en (zoals we zelf mochten ondervinden) reageert zeer alert via haar BlackBerry. Haar werkdagen starten om 5.30 uur, zeggen ingewijden, en ondanks de enorme waslijst aan mandaten is haar aanwezigheidsgraad bijzonder hoog. Tegenover de Sunday Telegraph zei ze daarover ooit: “Ik neem mijn werk als bestuurder zeer ernstig en ben dan ook steeds goed voorbereid. Ik geloof dat het voor iedereen belangrijk is dat men zijn job zo goed mogelijk probeert te doen. Dat is bij mij niet anders.”

Lieven Desmet