“De kwarttriatlon in Brugge, eind juni. Dat is mijn vaste sportieve uitdaging, waar ik sinds een jaar of tien in de weekends naartoe werk. Dat zorgt ervoor dat ik het hele jaar door mijn best doe om te lopen, te zwemmen en te fietsen. Dat lukt niet altijd, maar ik probeer er toch een stramien van te maken, zodat ik het zeker volhoud. Mijn vrije tijd vul ik dus behoorlijk sportief in. Dat is nooit anders geweest. Ik heb vroeger veel gevoetbald en veel van wat ik heb geleerd op het veld, kon ik meenemen naar de professionele wereld. Werken in teamverband, met mensen van verschillende niveaus samen streven naar een doel, het kwam tijdens het voetballen allemaal aan bod.
“Ook vandaag pik ik nog regelmatig een voetbalwedstrijdje mee, maar zelf spelen zit er door de leeftijd minder in. Lopen en fietsen brengen me nu iets anders. Ik doe het zonder hoofdtelefoon en daardoor wordt het bijna een vorm van meditatie. Na twee uur fietsen of een kwartier lopen komen er een heleboel zaken naar boven. Dan slaag ik erin even weg te zijn van de wereld en mijn ideeën uit te werken. Het zorgt ervoor dat ik altijd met een vrijere geest terugkeer.
“Toch werk ik ook bijna elk weekend. Soms maar een uur of twee, maar er gaat zelden een dag voorbij dat ik niet aan de slag ben voor mijn baan en alle activiteiten die daarbij horen. Mijn werk als hoogleraar fiscaal recht is bijvoorbeeld heel nauw verbonden met de politieke beslissingen die worden genomen. Ik volg alle discussies over de begroting en de fiscaliteit dan ook op de voet. Die stoppen natuurlijk nooit. Het politieke systeem blijft zeven dagen per week doordenderen, en ik dus ook. Dan moeten er bijvoorbeeld columns worden geschreven om mijn ei kwijt te kunnen. Op dat gebied brandt het vuur nog vrij hevig.”
Werkdruk verteren
“Dat ik vaak bezig ben met mijn baan, is waarschijnlijk jammer. Al moet ik zeggen dat het mijn omgeving allicht meer stoort dan dat het mezelf stoort. Werken is geen opgave, het geeft me energie. Ik heb al wel mensen zien crashen, maar dat komt meestal door de stress. Zelf ervaar ik soms ook wel stress, of voel ik af en toe dat ik behoefte heb aan vrije tijd. Dat zijn de momenten dat de vermoeidheid in het lichaam sluipt en ik even naar de pauzeknop moet zoeken. Maar de pauzeknop helemaal omdraaien, dat kan ik niet.
“Dat hoeft meestal ook niet. Een groot deel van mijn functie bestaat uit nadenken over de maatschappij en fiscaliteit. Dat bezorgt me geen stress. Het moet wel gebeuren, want het wordt verwacht van iemand met een academische baan. Zeker in de menswetenschappen, maar je doet het in je eigen tempo. Die vrijheid maakt het makkelijker om de werkdruk te verteren. Eigenlijk mag je dus wel zeggen dat ik het leukste onderdeel van mijn baan naar het weekend doorschuif, want dan kan ik volop nadenken.”
Goed voornemen
“Of mijn drie kinderen daar last van hebben, weet ik niet, maar het is wel een voornemen om de weekends in de toekomst wat meer werkvrij te houden. Of dat toch te proberen, zodat er wat meer ruimte vrijkomt om tijd met hen door te brengen. Wat niet wil zeggen dat ik nu geen tijd maak voor mijn kinderen. Ik ga bijvoorbeeld naar voetbalmatchen en paardrijlessen, maar het kan misschien altijd wel wat beter. Al moet ik toegeven dat ik me dat al een paar keer heb voorgenomen ( lacht). Het blijft een werkpunt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier