DE HR-MANAGER DIE ZELF WERD ONTSLAGEN

Als directeur human resources bij Sodexho kende Bernard Kamp het concept outplacement goed genoeg om het in de Belgische dochtermaatschappij te introduceren. “Dit is een onmisbare schakel in het ontslagproces, ook al kan je het niet aan iedereen aanbieden. De kosten worden op 15 % van het brutojaarsalaris geschat. Daarom trekken sommige werkgevers dat bedrag af van de opzeggingsvergoeding, wat absoluut illegaal is.”

In 2003, na zestien jaar trouwe dienst, krijgt Kamp zelf te horen dat hij mag vertrekken. Hij vraagt onmiddellijk of hij begeleiding kan krijgen. Zo worden de rollen als het ware omgedraaid. “Diezelfde avond heb ik de outplacer opgebeld en we hebben elkaar kort daarop gezien. De psychologische hulp moet snel komen, liefst nog op de dag zelf, direct na de aankondiging van het ontslag. De eerste etappe bestaat erin je hart te luchten, met het rouwproces te beginnen.”

Daarna volgt het werk met de consultant: het bepalen van een professioneel project, het herschrijven van het CV, het simuleren van interviews enzovoort. Kamp: “Het meest frappante is dat je de dag na je ontslag gewoon weer je stropdas omdoet en naar het outplacementbureau vertrekt. Psychologisch is dat heel belangrijk. Als je het niet doet, loop je de kans dat je na enkele dagen thuis in je pyjama gaat zitten lanterfanten. Ook cruciaal zijn het netwerk en de contacten die je met andere mensen in jouw positie opbouwt.”

Een andere opmerkelijke raad: gun jezelf de tijd. “De vrouwelijke consultant drong erop aan vooral niet te gehaast te zijn, dat ik niet meteen met de headhunters die ik kende moest bellen, dat ik uit trots niet meteen de eerste de beste kans met beide handen moest aangrijpen. Wacht tot de bladzijde is omgeslagen, tot je weet wat je wil, zei ze. Dat heeft mij verbaasd.” Bernard Kamp zou al heel snel opnieuw actief worden: na drie maanden tekende hij bij RTL, dat toen op zoek was naar een directeur human resources.

Eén ding is echter zeker: “Je mag niet verwachten dat de consultant een job voor je vindt. Hij is geen arbeidsbemiddelaar maar een katalysator, iemand die de dingen vlotter laat verlopen. Hij is iemand die jou van de beste wapens voorziet, zodat jij jezelf kunt verkopen. Ook krijg je een enorme portie menselijke warmte. En bovendien onvoorstelbare kleine attenties: de ochtend dat ik mij moest aandienen bij het moederbedrijf in Luxemburg, belde de consultant van Galilei mij op mijn gsm om te zeggen dat er een ongeluk was gebeurd op de E411 en dat ik misschien beter de afslag naar de N4 nam.”