De dollar, het groene goud

We worden dezer dagen overspoeld met rapporten en studies die de Amerikaanse munt de hemel in prijzen. De Amerikaanse dollar (USD) is hot. We geven maar één voorbeeld om de teneur van het overgrote deel van de meningen over de greenback samen te vatten: ‘De dollar blijft nog lange tijd sterk’, stelt Jim Leaviss, de manager van het M&G Global Macro Bond Fund. Hij heeft in zijn fonds dan ook een sterk overwogen positie in de USD.

Twee cruciale argumenten vinden we bijna altijd terug in die analyses. Vooreerst de relatieve sterkte van de Amerikaanse economie tegenover die van de rest van de wereld – zeker ten opzichte van de eurozone en Japan, maar ook ten opzichte van de groeivertraging in de opkomende landen. Daarmee vergeleken is de groeiprognose van 3 tot 4 % voor de Amerikaanse economie natuurlijk een ondersteunend gegeven.

Daarnaast is er uiteraard het gedrag van de centrale banken. De Federal Reserve heeft nog maar net een einde gemaakt aan de kwantitatieve verruiming van de jongste jaren, de fameuze QE. Dat gebeurde op een moment dat de Bank of Japan een verruiming van haar monetaire expansie aankondigt en dat de Europese Centrale Bank (ECB) een miniversie van de kwantitatieve versoepeling uitvoert. Volgens heel wat experts zal de ECB daarin volgend jaar nog verder gaan. Dat contrast pleit duidelijk in het voordeel van de Amerikaanse munt in verhouding tot de Japanse yen (JPY) en de euro (EUR).

Mooi meegenomen

Die elementen verklaren vooral waarom we sinds een halfjaar niet langer 1,40 USD, maar nog maar 1,25 USD nodig hebben voor 1 EUR, en waarom we 114 JPY en niet langer 102 JPY betalen voor 1 USD, zoals deze zomer nog het geval was. De ervaring leert dat we erg voorzichtig moeten blijven om daarvan meteen een langetermijntendens te maken. Dat de dollar nu voor jaren goed zit, gaat u ons niet horen zeggen. We zouden de beleggingsportefeuille dan ook niet drastisch heroriënteren voor de lange termijn richting de Amerikaanse dollar.

De realiteit van de valutamarkten laat zich zelden voorspellen op lange termijn. Maar voor de tijd dat het duurt, is het voor een Europese belegger mooi meegenomen. Europese exportbedrijven krijgen een competitief voordeel en kunnen zo de zwakke binnenlandse Europese vraag voor een stuk compenseren. En wie Amerikaanse waarden in portefeuille heeft, krijgt de wisselkoerswinst er gratis bij. Al leert de geschiedenis dat Wall Street het minder goed doet als de dollar sterk is, want de winstgroei van de Amerikaanse multinationals komt dan onder druk. Voorlopig is van dat mindere presteren nog niets te merken, wel integendeel. Maar het kan wel een hint zijn voor volgend jaar.