DE BLUNDERS VAN HET ‘DREAM TEAM’

Staan ook nu weer de beste stuurlui aan wal? Trends vroeg enkele economen wat zij vinden van het beleid van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Amerikaanse regering.

Lawrence Lindsay (tot voor kort lid van het directiecomité van de Amerikaanse centrale bank) spaart de Clinton-administratie niet: “Het is cynisch dat de Amerikaanse regering in de herfst van 1997 een handelsgevecht aanging met Japan en Zuid-Korea, twee landen waarvan de economie toen al was ingestort. Het kostte Hashimoto, Japans meest hervormingsgezinde politicus, het premierschap”.

Anyl Kashyap (Japan-specialist van de Graduate School of Business – University of Chicago), heeft evenmin lof voor de Clinton-administratie: “De Amerikanen hebben steeds geprobeerd de Japanse economie budgettair te stimuleren, liefst via belastingverlagingen. Pas nu beginnen ze te beseffen dat de problemen in Japan vooral zijn veroorzaakt door het in elkaar stuikend financieel systeem.”

Eric Chaney (analist bij Morgan Stanley Dean Witter in Parijs) heeft vooral kritiek op de devaluaties die door het IMF en de Amerikaanse regering werden opgelegd in Oost-Azië: “Doordat het bankwezen in die landen was ingestort, werkten die devaluaties deflatoir – wat uitzonderlijk is. Men had van meet af aan een veel expansiever budgettair en monetair beleid moeten voeren.”

Chaney begrijpt ook niet waarom de Amerikaanse overheid – Clinton heeft aan het Congres gevraagd om 18 miljard dollar extra vrij te maken voor het IMF, maar de congresleden staan weigerachtig – zo moeilijk doet om de werkingsmiddelen van het IMF te verhogen: “Amerikaanse banken mogen in vergelijking met de jaren tachtig dan al minder kredieten hebben uitstaan in de probleemlanden, men vergeet wel dat veel Amerikaanse bedrijven die aldaar investeerden zich rechtstreeks op de internationale kapitaalmarkten bevoorraden. Deze bedrijven betalen nu in de vorm van hogere risicopremies een aanzienlijke prijs voor de aanslepende crisis.”

Paul De Grauwe (hoogleraar internationale economie KU Leuven) heeft vooral kritiek op de blanco cheque van 4,8 miljard dollar die de Amerikaanse regering en het IMF in juni overhandigden aan de Russische centrale bank. “Na een paar minuten was dat volledige bedrag weggetoverd door de maffiose elementen binnen de centrale bank en de Russische regering.

De Grauwe, een fervent free marketeer, vraagt zich ook af of we ons niet moeten bezinnen over het volledig vrije internationale kapitaalverkeer: “De beweging naar een vrije marktordening moet zich op alle niveaus van het economisch en financiële weefsel afspelen. Als een land wel het internationale kapitaalverkeer vrijmaakt, maar er niet in slaagt de binnenlandse geld- en kapitaalmarkt competitief te maken, kan het in een crisis terechtkomen. Rusland, Oost-Azië en zelfs Japan bevinden zich momenteel in zo’n situatie. Er zijn twee oplossingen: ofwel herstelt men de kapitaalcontroles, ofwel dereguleert men snel de interne geld- en kapitaalmarkten. Maar die remedies heb ik het IMF en het Amerikaanse ministerie van Financiën nog niet horen voorstellen.”

JVO