De belgokakofonie

De SP.A blaast warm en koud. De partij van de ‘Nieuwe Behaaglijkheid’ en de ‘Limburgse Vlaaien’ heeft Waalse trekjes. Zij heeft meer gemeen met de PS dan goed is voor haar modernistische imago en electorale gezondheid. Zij flirt meer met het ABVV/FGTB dan goed is voor haar nieuwste kiezers: young urban professionals die vallen voor een bon mot en jong vlees.

Waalse trekjes zijn de bevordering van de stilstand, de staatstussenkomst, de ongezonde overheidsondernemingen, de gepolitiseerde ambtenarij, het stalken van de maatschappelijk halfsterken en sterken. Waalse trekjes zijn de handelingen van vice-premier Johan Vande Lanotte; ongeneerd steekt die de neus in de directiekamer van De Post en de NMBS, twee zieke bedrijven waar de sanering lucht is. Waalse trekjes zijn de gedachten van Marie Arena; de PS-minister van Ambtenarenzaken wil geen privé-selectiebureaus of privé-managementtechnieken in haar chasse gardée (voor de Walin is de burger er voor de ambtenaar en de ambtenaar is er niet voor de burger). Arena restaureert het ancien régime. Waalse trekjes zijn de institutionele sclerose, dé reden – volgens de briljante Amerikaanse econoom Mancur Olson (‘The Rise and Decline of Nations’, 1982) – van het debacle van staten. Waalse trekjes zijn de woorden van minister Didier Reynders. Exclusief verhaalt die in de Franstalige pers wat hij wil met de fiscale amnestie. Waalse trekjes zijn de kronkels van Verhofstadt II, deze regering is nog sterker een kloon van Waalse eisen dan Verhofstadt I.

De belgokakofonie jeukt. De groep van ondernemende Vlamingen die er genoeg van heeft, groeit geruisloos.

De Warandegroep werd talentvol geleid door René De Feyter; de ex- VEV-chef vertelde de jongste jaren aan wie het horen wilde hoe hij baalde van België. Binnen de Europese Unie zag hij een betere toekomst voor een onafhankelijk Vlaanderen. De Warandegroep debatteert over independentistische scenario’s. René De Feyter wordt afgelost door Remi Vermeiren van KBC. De ex-topbankier geeft geen cent om België. Open en democratisch wil hij het slot van de vertoning van 1830.

Vlaamse onafhankelijkheid om wat te doen? Om bij een flink tempo en doelmatig een Europese plek te zijn waar het opperbest is om te ondernemen. Om bij een flink tempo en doelmatig een einde te maken aan de balkanisering van bevoegdheden en de zoveelste staatshervorming die alleen kommaneukers pleziert. Om bij een flink tempo en doelmatig het beleid te kunnen uitvoeren van bijvoorbeeld Patricia Ceysens. Zij weet, u weet, iedereen die meer doet dan dodo, boulot, métro weet dat mevrouw de minister van Vlaamse economie leuke plannen mag ontvouwen en nuttige woorden zaait; zij noch de Vlaamse regering bezitten evenwel de macht om meer te doen dan maquillage.

Een regering, een minister die een vaste greep mist op de economie, de belastingen, het arbeidsvoorwaardenbeleid, de mobiliteit, de ambtenaren, de veiligheid, de internationale betrekkingen enzovoort verdienen meer. René De Feyter en Remi Vermeiren zijn evenwichtige, democratische wereldburgers. Vaclav Havel kan ze leren hoe een liefdeloos politiek huwelijk vreedzaam kan worden ontbonden. Vaclav Havel kan aan de nieuwe voorzitter van het VEV, Ludo Verhoeven, leren dat de gedachten vrij zijn en de weg duidelijk. Om de Belgische frank te redden, hoeft hij het niet te laten. Die verdween met grote instemming van het Belgische establishment. De rest volgt.

Frans Crols