David daagt Goliath uit

Een monopolie doorbreken is voor een entrepreneur de ultieme kick. Vier Vlamingen vallen vanuit het Franse Valenciennes de troon van het Duitse Xella aan, de alleenheerser in cellenbeton. Pikant detail: het viertal werkte tot voor kort nog in Duitse loondienst.

Een gezonde dosis lef, een doordacht businessplan, goede medestanders, kennis van de sector en een financier die gelooft in uw verhaal. Meer heeft een mens soms niet nodig om zijn gedurfde dromen waar te maken.” Aan het woord is de Oost-Vlaming Dominique De Cock, van beroep ‘lefgozer’, CEO en belangrijkste aandeelhouder van het startbedrijf Cellumat. In Valenciennes, net over de Frans-Belgische grens, staat een gloednieuwe fabriek te dampen van de activiteit. Vrachtwagens rijden er af en aan met superisolerende betonblokken voor de bouw. De machines en de betonmolens ruiken nog naar nieuw. Cellenbeton is wegens zijn superisolerende eigenschappen een hype in de bouwmarkt. “Twee jaar geleden stonden we hier nog op een breed stuk weide in een industriezone”, zegt De Cock.

Toen deze Vlaamse dromer in 2007 bij KBC Private Equity ging aankloppen, had hij één groot geluk. Aan de andere kant van de tafel zat Philippe de Vicq, een enthousiaste bankier-financier met een neus voor zaken. “Twaalf jaar had ik voor het Duitse Xella gewerkt, de monopolist in cellenbeton”, zegt De Cock die er manager was van het Belgische filiaal. “Op een dag heb je alles gezien en voel je dat het tijd is voor wat anders. Maar wat? Ik vroeg me af: wat ken en wat kan ik beter dan gelijk wie? Het antwoord was duidelijk: cellenbeton. Bij KBC Private Equity en KBC Bank legde ik mijn case voor en het klikte snel. Marcel Janssens, Dominique Huyghe en Chris Rombaut, alle drie ook werknemers van Xella, stapten mee in het verhaal.”

Twee jaar later rijdt de ambitieuze veertiger elke dag vanuit Eeklo naar een industriezone vlak over de grens. De fabriek in Valenciennes werd in recordtempo gebouwd dankzij een investering van 12 miljoen euro. En ook al kan papier gewillig zijn, de ambities staan zwart op wit uitgeschreven: de almacht van Xella doorbreken en binnen de vier jaar tekenen voor een marktaandeel van dertig procent in België en in Frankrijk. Dominique De Cock en zijn kompanen tekenden het hele productieproces zélf uit. De afschrijvingsperiode hebben ze berekend op zeven jaar.

2009 is het jaar één van Cellumat, maar ook het eerste volwaardige jaar van de crisis. “Ik heb een dubbel gevoel bij de crisis”, zegt Dominique De Cock. “Zonder de euforie die de crisis voorafging, zouden we allicht nooit de middelen gevonden hebben voor de realisatie van dit project. En twee: de dalende activiteit in de bouwsector zorgt ervoor dat de markt nu meer dan ooit interesse heeft in degelijke alternatieven, zoals cellenbeton.”

“We willen het als challenger helemaal maken”, zegt De Cock over zijn levensdroom. “We zeggen dat we beter en goedkoper kunnen produceren dan de marktleider, en we maken onze beloftes ook waar. In 2009 moet de fabriek al op twee derde van haar maximale capaciteit van 150.000 kubieke meter draaien. De aankoopcentrales en de zelfstandige bouwhandelaars in zowel België als Frankrijk ontdekken ons volop, zodat de volumes wekelijks stijgen. Na twee jaar dag en nacht werken voelt dat zo goed.” (T)

Door Karel Cambien